ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΜΩΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ! ! ! ! !

Ο κόσμος άρχισε σιγά, σιγά να ξυπνάει. Άρχισε να καταλαβαίνει τους παπάδες και τις μεθοδεύσεις τους.

Οι Έλληνες έπαψαν να πιστεύουν πως ότι λέει το ιερατείο είναι επικυρωμένο από τον θεό, μια πραγματικότητα που τους ενθάρρυνε να βαφτίζουν τα οράματα χειροπιαστές αποδείξεις, τα όνειρα θεϊκές παρουσίες, να κατασκευάζουν ψευτοθαύματα και να παρουσιάζουν κάποιες ανύπαρκτες φωνές από τον ουρανό σαν εκδηλώσεις του θεού, που τρέχει να προλάβει όλες τις επιθυμίες των ιερωμένων.

Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν τι ήταν οι περισσότεροι από τους χριστιανούς αγίους. Ένα μεγάλο μέρος ήταν σφαγείς των Ελλήνων, άλλοι φανατικοί μισέλληνες και άλλοι υβριστές και καταραστές της Ελλάδας και κανένας φιλέλληνας.

Ποιός τους αγίασε; Το ιερατείο. Ποιος συγχώρεσε τους σφαγείς των προγόνων μας; Οι χριστιανοί πατριάρχες και επίσκοποι, με το επιχείρημα ότι οι σφαγείς μετάνιωσαν ειλικρινά. Πώς το διαπίστωσαν ότι μετάνιωσαν; Ρώτησαν μήπως κανέναν από τα θύματα αν συγχώρεσε τον σφαγέα άγιο; Ποιός τους εξουσιοδότησε να συγχωρούν αυτοί αντί των θυμάτων; Μήπως αναστήθηκαν οι σφαγιασθέντες γιατί μετάνιωσαν οι ιεροί δολοφόνοι; Γατί έπρεπε πρώτα να σκοτώσουν και μετά να μετανοήσουν και δεν τήρησαν την εντολή «ου φονεύσεις»; Έστω ας τους συγχώρησαν σαν ελάχιστη παραχώρηση· γιατί έπρεπε να επιβραβεύσουν τα εγκλήματά τους, αγιάζοντας εγκληματίες αντίθετα με το κήρυγμα του Χριστού;

Ερωτήματα λογικά μεν, αλλά αμαρτωλά, που δημιουργούν οργή στο ιερατείο που έχει εξομοιωθεί

με τον ίδιο τον Θεό.


Η καθολική εκκλησία είχε το θάρρος να ζητήσει έστω και ετεροχρονισμένα πολλές φορές συγγνώμη για τα λάθη της. Αντίθετα η ορθόδοξη εκκλησία, δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες παρά το πλήθος των ανομημάτων της. Οι Έλληνες σε λίγα χρόνια θα αξιώσουν την υποβολή συγγνώμης από την εκκλησία για τις καταστροφές που προκάλεσε το χριστεπώνυμο πλήρωμα σε βάρος της Ελλάδας. Έχει υποχρέωση ν’ αλλάξει γραμμή πλεύσης, και όχι να απειλεί με διχασμούς αφορισμούς και αναθέματα.

Το κοινοτικό δίκαιο είναι ισχυρότερο του Εθνικού και μπορεί μια ομάδα είκοσι ατόμων, να δημιουργήσει επισήμως δική του θρησκεία.

Η εκκλησία έχει περιθώρια να διορθώσει τα λάθη της, να ζητήσει συγγνώμη από την Ελλάδα, να ξεχάσει το μίσος του δόγματος και να γίνει πραγματική θρησκεία αγάπης. Για να συμβούν όλα αυτά πρέπει να πάρει γενναίες αποφάσεις.

- Επιβάλλεται να άρει τα αναθέματα σε βάρος της
Ελλάδας από την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο και όλα
τα αναθέματα και τους αφορισμούς σε βάρος της
Επανάστασης του 1821 και των ηρώων που ελευθέρωσαν την Ελλάδα και κατά παντός λογίου Έλληνα που αφόρισε η εκκλησία, γιατί διαφωνούσε με το δόγμα της.

- Επιβάλλεται να αφαιρέσει μέσα από τα ιερά κείμενα όλες τις ύβρεις κατά της Ελλάδας. Ύβρεις που
διαβάζονται στις εκκλησιαστικές ακολουθίες από τους εβραιολάτρεις ιερωμένους, κατά των Ελλήνων, την ώρα που πηγαίνουν να προσευχηθούν.


Μέσα στις ψαλμωδίες ακούγονται οι έπαινοι γι’ αυτούς που έκαψαν και γκρέμισαν τους ελληνικούς ναούς τα ελληνικά ιερά και αγάλματα που αποκαλούσαν αντιστοίχως, οίκους δαιμόνων και ξόανα απωλείας. Η ελληνική σοφία καλείται απ’ αυτούς μωρία, αρχαίκακη παγίδα, αγκάθι ειδωλομανίας σκοτάδι πλάνης, πλάνη διαβόλου, πλάνη ειδώλων, δυσώδης πλάνη και αγκάθι αγνωσίας: «Άχραντε σταυρέ σοφούς και ρήτορες, πάντας καταισχύνατε….» κλπ. (Ακολουθία χαιρετισμών - Παρακλητική).

- Επιβάλλεται να καταργήσει τους αγίους σφαγείς
του Ελληνισμού, όπως τον Μ. Κωνσταντίνο, Μ. Θεοδόσιο, Ιουστινιανό, Ειρήνη Αθηναία, τη Θεοδώρα και τόσους άλλους που έχουν εγκληματήσει σε βάρος της Ελλάδας.

Η Αγγλικανική εκκλησία το 1979 κατάργησε 29 αγίους, γιατί δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις αξιοποίησής τους, ο άγιος Γεώργιος διασώθηκε λόγω αμφιβολιών.

- Να καταργήσει τις υμνολογίες μέσα στις εκκλησίες, υπέρ του αγίου Ισραήλ και των εκλεκτών του θεού Εβραίων και να προσεύχεται υπέρ της Ελλάδας και των Ελλήνων και τότε θα δεχθούμε να ονομάζεται Ελληνοχριστιανισμός, γιατί σήμερα είναι Εβραιοχρισαανισμός, αφού δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα Ελλάδα ή Έλληνες,

Ή έστω, σαν τελική παραχώρηση, ένα ελληνικό όνομα.



Αντί η εκκλησία να εξετάσει το αμαρτωλό παρελθόν της και να προσπαθήσει να δικαιολογήσει τη στάση της, γίνεται προκλητική και μιλά για εθνικούς διχασμούς. Η μετάνοια ισχύει για όλους, λαϊκούς και ιερωμένους.

Οι Έλληνες δεν θα πέσουν στην παγίδα του διχασμού που καλλιεργεί η δογματική ακαμψία της εκκλησίας. Προτιμούν να ζήσουν χωρίς θρησκεία παρά χωρίς πατρίδα όπως ζούσε η εκκλησία χίλια πεντακόσια χρόνια επαναστατούσε ακόμα και στην ιδέα της ελευθερίας.

Το ελληνικό πνεύμα άρχισε να αναγεννιέται. Από ιστορική μοίρα για άλλη μία φορά έχει παγκόσμιο προορισμό να λάμψει και πάλι σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Βέβαια η εκκλησία θορυβημένη έχει επιδοθεί σε μια συνεχή επίθεση προσπαθώντας να αναβιώσει το κλίμα του μεσαιωνισμού που τόσο καλά γνωρίζει. Και για να γίνει πιστευτή επικαλείται την προστασία της Ελλάδας από το κίνδυνο των αιρέσεων.

Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τις θρησκευτικές αιρέσεις αλλά από τις υπερβολικές ανησυχίες της εκκλησίας. Η τακτική της ευτυχώς είναι γνωστή και το ενδιαφέρον της πολύ όψιμο.

Αν κάνουμε έναν ισολογισμό της δήθεν προσφοράς της εκκλησίας προς την Ελλάδα σε σχέση με τις καταστροφές που προξένησε σε βάρος της, τότε η ανύπαρκτη προσφορά εξανεμίζεται τελείως.

Αποτελεί τόλμημα ψυχής να ορθώσουμε φωνή διαμαρτυρίας στη θρησκευτική ασυδοσία, των κοσμικών αφεντάδων, των άτυπων δημοψηφισμάτων και λαοσυνάξεων κατά της Ελλάδας.



Επιβάλλεται να αξιώσουμε τον σεβασμό της Ελλάδας από την εκκλησία, η οποία δεν αισθάνθηκε ποτέ Ελληνική αλλά ενεργεί σαν εβραϊκό παράρτημα, που βλάπτει συνέχεια την Ελλάδα χωρίς διακοπή για εικοσι αιώνες.

Καιρός να επιστρέψουμε στις πατρογονικές μας αξίες και αφετηρίες και ας μας χαρακτηρίσουν αιρετικούς, γιατί ψάχνουμε το πολιτισμικό παρελθόν της Ελλάδας. Καλύτερα Ελληνες και αιρετικοί παρά πρόβατα στο ποίμνιο του θρησκευτικού τσοπάνη. Καλύτερα ελεύθεροι όπως δίδαξε ο Χριστός, παρά δούλοι των θεϊκών αφεντάδων.

Καλύτερα απόγονοι του Δευκαλίωνα παρά του Αβραάμ. Καλύτερα Έλληνες αμφισβητίες παρά πιστοί στο τίποτα των εβραϊκών παραμυθιών και ονείρων. Καλύτερα με Ελληνικά ιδανικά, παρά με τα εβραικά σκοτάδια. Προτιμότερο το φως του Φοίβου Απόλλωνα από τα σκοτάδια της χριστιανικής κόλασης. Καλύτερα το γέλιο των Μουσών παρά το σκυθρωπό πρόσωπο των αγίων.

Οι Ελληνες δεν νοιώθουν αμαρτωλοί γιατί ένας πεινασμένος Εβραίος έφαγε το μήλο του θεού από έναν ξέφραγο κήπο. Και τι μας πειράζει εμάς αν οι Εβραίοι γεννήθηκαν αμαρτωλοί; Από συμπαράσταση πρέπει να αισθανόμαστε εμείς κολασμένοι από τη γέννηση μας; Ζούμε στο 2007 και οι ιερές παράνοιες δεν γίνονται πιστευτές από κανέναν.

Οι Ελληνες δεν χρειάζονται προστάτες αγίους που τους έσφαζαν και το παρουσίαζαν σαν θέλημα του θεού. Δεν έχουν ανάγκη σωτηρίας από ανύπαρκτα αμαρτήματα που ποτέ δεν έκαναν. Οι Έλληνες δεν θέλουν ξενόφερτους Θεούς και λαθρομετανάστες αγίους που αφάνισαν την Ελλάδα.


Δεν θέλουν ουράνιους δεσπότες και γήινους ποιμενάρχες. Δεν χρειάζονται μαντριά, στρούγκες και στάνες. Ανακάλυψαν ποιοι είναι και πού ανήκουν. Χρειάζονται αλλαγή στη γραμμή πλεύσης, επαναπροσδιορισμό της εθνικής πορείας και επανελλήνιση όλων των Ελλήνων.

Ο αριθμός των υποψιασμένων Ελλήνων αυξάνει συνέχεια. Αναζητούν μέσα στα ερείπια των ιερών τους το συκοφαντημένο από την εκκλησία παρελθόν τους. Ξαφνιάζει ο πνευματικός ξεσηκωμός των Ελλήνων. Τα ξενόφερτα είδωλα ετοιμάζονται να επιστρέψουν στη μοναξιά της ασιατικής ερήμου.

Χρειάζεται υπέρβαση των ιερών και σε καμία περίπτωση σύγκρουση με το ιερατείο που την επιδιώκει.

Δεν είμαστε εμείς, εχθροί της εκκλησίας επειδή διαφωνούμε. Ο μεγαλύτερος εχθρός της είναι ο ίδιος ο εαυτός της, που ξέχασε το κήρυγμα του Χριστού και την αποστολή της, αφού μαστίζεται από πλήθος ανομημάτων και σκανδάλων.

Ο τυφλός μπορεί να περπατά χωρίς να βλέπει, να διαβάζει χωρίς μάτια, να σκέφτεται και ας μην είδε ποτέ το φως. Το ποίμνιο των λογικών προβάτων, δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν σκέφτεται.

Ας βγούμε από το μαντρί της εκκλησίας και των μαυροφορεμένων τσοπάνηδων. Ας διδαχτούμε από τα λάθη που έχουμε κάνει. Επιβάλλεται να αδειάσουμε το μυαλό μας από τις θρησκευτικές κατηχήσεις για να μπορέσουμε να σκεφθούμε. Ας αφήσουμε το πνεύμα μας και πάλι να πετάξει. Ας ανοίξουμε νέα σελίδα στην Ελληνική ιστορία.

(ΣΤΑΛΗΚΕ ΑΠΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ)

Αν ο θεός

Αν ο θεός χρειάζεται μετάφραση δεν είναι θεός αλλά ανθρώπινο έργο.

Αν οι θρησκείες ήταν έργο θεού δεν θα ήταν τόσες πολλές δεν θα αλληλομισούνταν μεταξύ τους και δεν θα αλληλοσκοτώνονταν οι οπαδοί τους.

Αν οι θρησκείες ήταν έργο θεού δεν θα διέφεραν μεταξύ τους, θα έλεγε το Θέλημα του να το ξερόυν όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, χωρίς να χρειάζονται ενδιάμεσοι μεσίτες, που ζουν πλουσιοπάροχα εισπράττοντας τη θεϊκή μεσιτεία.

Αν οι θρησκείες ήταν έργο θεού θα ήταν αλάνθαστες και δεν θα περιείχαν τόσα λάθη και ασάφειες.

Αν οι θρησκείες ήταν έργο θεού θα απαγόρευε να τον υπηρετούν τόσοι κακοί μεσίτες, σαν αυτούς που παριστάνουν τους απεσταλμένους του.


Αν οι γραφές ήταν θεόπνευστες δεν θα περιείχαν λάθη και αντιφάσεις, ώστε να παρερμηνεύεται το περιεχόμενο τους.


Αν τις θρησκείες τις έκανε ο θεός θα έδινε τις ίδιες εντολές σε όλους και δεν θα υπήρχε λόγος να αλληλοεξοντώνονται μεταξύ τους οι οπαδοί αυτών.


Αν ο θεός ήθελε οπαδούς θα μας έκανε όποια στιγμή ήθελε οπαδούς με την παντοδυναμία που διαθέτει.


Αν ο θεός ήθελε δούλους και κοπάδια θα μας έκανε ότι ώρα ήθελε και δεν θα παρουσιαζόταν στα όνειρα κάποιων Εβραίων αλλά ζωντανός και παντοδύναμος θα διατύπωνε το θέλημα τους και όποιος τολμούσε να το παραβεί θα αντιμετώπιζε τη δίκαιη οργή του.


Αν ο θεός χρειαζόταν αντιπροσώπους και μεταφραστές του θελήματος του, θα τους έστελνε από τους ουρανούς ώστε να μην είναι τόσο διεφθαρμένοι και να μην απορούν να διεξάγουν θρησκευτικούς πολέμους.

Όλοι οι μύστες, ιεροφάντες, απεσταλμένοι ουράνιοι και γιοι του θεού, ήρθαν να σώσουν υποτίθεται από την αμαρτία τον κόσμο και τον έκαναν χειρότερο.

Γιατί δεν τον έσωσαν; Τι περιμένουμε δύο χιλιάδες χρόνια; Πόσες χιλιάδες χρόνια θα περιμένουμε αυτή την πολυπόθητη σωτηρία;

Πότε θα σταματήσει η δυστυχία, το αίμα, το δάκρυ, ο πόνος; Γιατί τα χριστιανικά κράτη, τα κράτη που υπηρετούν τη θρησκεία της αγάπης, έσπειραν τον όλεθρο και την καταστροφή με δύο παγκόσμιους πολέμους, με δύο ατομικές βόμβες, με κονιορτοποίηση του Αφγανιστάν, του Κοσσόβου, του Ιράκ, της Παλαιστίνης;

Η κόλαση μετακόμισε στη γη με όλο το τραγικό μεγαλείο της. Από τα μέρη που πέρασαν οι άνθρωποι της θρησκείας της αγάπης έπαψε να υπάρχει ελπίδα για το αύριο. Είχαν την ατυχία να γνωρίσουν αυτή τη χριστιανική αγάπη που εκδηλώθηκε με βόμβες, με αεροπλάνα, με αέρια και ραδιενέργεια.

Που ήταν οι σωτήρες για να τους σώσουν; Τι γίνεται το περιβόητο εκείνο «Αγαπάτε αλλήλους» ή δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτό οι αλλόθρησκοι οι οποίοι δεν ανήκουν βέβαια στο χριστιανικό ποίμνιο;

Αν είμαστε άνθρωποι, πρέπει να νοιώθουμε τύψεις για την αδιαφορία μας μπροστά στην ανθρώπινη δυστυχία. Οι αλλόθρησκοι, πλάσματα ενός κατώτερου θεού, αποτελούν εμπόδιο στο σχέδιο «παγκοσμιοποίησης» των χριστιανικών λαών και πρέπει να εκλείψουν με τις ευλογίες της εκκλησίας;

Ολόκληρη η θεία οικογένεια γιατί δεν σώζει τον κόσμο; Απλούστατα οι σημερινοί δολοφόνοι των λαών αύριο θα γίνουν άγιοι της χριστιανικής εκκλησίας, που δεν δίστασε να αγιάσει πιο στυγερούς δολοφόνους από τους σημερινούς.

Η ανθρωπότητα έφθασε στο χείλος της αβύσσου και αντί να αντιδράσουμε σαν λογικά όντα, περιμένουμε σωτηρία από τα εβραϊκά είδωλα.
Καιρος να γινουμε Ελληνες και παλι.

(ΣΤΑΛΗΚΕ ΑΠΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ)

Στα Ελληνόφωνα χωριά της κάτω Ιταλίας

Στον Ιταλικό Νότο, στην περιοχή της Απουλίας και της Καλαβρίας βρίσκεται μια Ελλάδα ξεχασμένη, με την πιο γλυκιά, την πιο τραγουδιστή ελληνική που μιλήθηκε ποτέ, την Griko…Διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις έχουν κατά καιρούς εκφραστεί για τους ελληνόφωνους πληθυσμούς της Κάτω Ιταλίας κυρίως λόγω έλλειψης ιστορικών στοιχείων. Ο γνωστός γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκης εντόπισε κοινά γλωσσολογικά στοιχεία ανάμεσα στη δωρική διάλεκτο και στα γκρεκάνικα και κατέληξε στο συμπέρασμα της γλωσσικής συνέχειας. Άλλοι γλωσσολόγοι υποστηρίζουν τη βυζαντινή προέλευση των ελληνόφωνων και άλλοι θεωρούν ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Θεωρούν δηλαδή, ότι υπήρχε κάποιος αρχικός πυρήνας ελληνοφώνων ο οποίος ενισχύθηκε στα βυζαντινά χρόνια. Τα ελληνόφωνα χωριά εντοπίζονται στις περιοχές της Απουλίας και της Καλαβρίας. Συγκεκριμένα τα ελληνόφωνα χωριά της Απουλίας βρίσκονται νότια της πόλης του Lecce και είναι τα εξής : η Καλημέρα, το Μαρτάνο, το Καστρινιάνο ντέι Γκρέτσι, το Μαρτινιάνο, το Τζολίνι, το Σολέτο, η Στερνατία και το Μελπινιάνο. Τα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας βρίσκονται βορειοδυτικά του Ρέτσιο, μια από τις φτωχότερες περιοχές ολόκληρης της Ευρώπης. Τα χωριά αυτά είναι : Αμυγδαλέα, το Γκαλλιτσιανό, η Μπόβα, το Ροκαφόρτε ντελ Γκρέκο, το Ροχούντι, το Πεντιτάτιλο και το χωριό του Ροχούντι.Ιδιαίτερα γνωστά είναι τα ελληνόφωνα χωριά για τη μουσική τους παράδοση. Τα ελληνόφωνα τραγούδια του Σαλέντο τραγουδιούνται με δυο φωνές και περιλαμβάνουν νανουρίσματα, μοιρολόγια και τραγούδια της δουλειάς και της αγάπης. Τραγουδιούνται με συνοδεία κιθάρας, ταμπορέλο, οργανέτο και ακορντεόν. Χαρακτηριστικά είναι τα τραγούδια εκείνα που σχετίζονται με το τσίμπιμα αράχνης τα λεγόμενα tarantela pitsika.Στην προσπάθεια μας να εντοπίσουμε τα χαρακτηριστικά της griko, ο Filippo Violi, φιλόλογος και συγγραφέας από την Κάτω Ιταλία, μας παρέπεμψε στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου “Οδυσσέας”, ενός δραστήριου συλλόγου ελληνοφώνων της Bova Marina. Το κείμενο που βρήκαμε εκεί είναι το εξής: “Agapimèna leddhìdia ce agapimèni fili an ton cosmo, "KALOS IRTHETE" sto web-site tu sillògu “Odisseas” ce tu còmbu “Megàli Ellàda”. Se tundi merìa tis Kalavrìa èchi acomì pende chorìa pu i jieri platèggusi grèka: to Vunì, to Gaddhicianò, o Vùa, o Jalò tu Vùa ce to Richùdi. Ma arte manachà i jèri platèggusi greko ce i glossa dikìma stèki pethènonda ligo ligo, imèran imèra. Emì-s- ìmmaste i telestèi Greci an tin Kalavrìa ce ta pappùdia dikàma ìrtasi òde dio chigliàde ce estacòssia chrònia apìssu. Ma o kerò, to zzèrome, kigliàzi òla ta pràmata, ciòla tin dìnami tos athòpo to plèn megàlo. Ma stin Kalavrìa, dè! Jatì den mas emìriae o kerò, den mas emìriae mia thàlassa amètristi ce den mas emìriae i zulìa tos athròpo. Echi chrònia ce chrònia tòssa ti i glòssama ejàne òde, se tunda chorìa, ce àrte, pos ìpame, stèki pethènonda, ma i Greci tis Kalavrìa tin cratùsi acomì stin cardìa dikìndo. Sìmero thàmme den èchome plèo ola ta lòja tis glòssa ma èchome ton idio ema, èchome acomì tin idia cultura, ton idio soma, ton ìdio ammialò ce èchome pànda tin Ellàda stin cardìa-ma. Jàsto emì, me to sìllogo “Odisseas” ce me ton combo “Megali Ellada”, pèrrome ghiro ghiro ston cosmo, ta tragùdia-ma ce ta chorèmmata dikàma, jatì i glòssa-ma ce i cultùra-ma èchi na zi panda!”Πρόκειται πραγματικά για ένα κείμενο πρωτόγνωρο για πολλούς από εμάς. Αρκετό όμως για να αποδείξει πως η griko είναι γλώσσα καθαρά ελληνική.Ευχαριστούμε πολύ τον Filippo Violi .

"Ξένη δεν είσαι εσύ εδώ στην Καλημέρα" Με αυτά τα λόγια οι δημότες της κωμόπολης Καλημέρα "καλωσόρισαν" τη μαρμάρινη προτομή που τους έστειλε ο Δήμος Αθηναίων το 1957, μετά από σχετικό αίτημα του τότε δημάρχου της απουλιανής ελληνόφωνης κωμόπολης Καλημέρα Τζιανίνο Απρίλε. Τέτοιες ιστορικές λεπτομέρειες, αλλά και όλα τα άλλα ιστορικά, κοινωνικά και γεωγραφικά στοιχεία που αφορούν έναν απαιτητικό επισκέπτη, πολλές έγχρωμες φωτογραφίες μαζί με ακριβείς γεωγραφικούς χάρτες και σχεδιαγράμματα πόλεων και αρχαιολογικών χώρων, περιλαμβάνονται στον ταξιδιωτικό οδηγό Κάτω Ιταλία-Μεγάλη Ελλάδα. Από τη Γρετσία Σαλεντίνα της Απουλίας, μέχρι τη Μποβεζία της Καλαβρίας και από το Μεταπόντιο της Λουκανίας έως την Πομπηία της Καμπανίας, η μακραίωνη ιστορία της Κάτω Ιταλίας αποτυπώνεται γλαφυρά και με ακρίβεια στον ταξιδιωτικό οδηγό. Ο συγγραφέας του οδηγού, Roberto Aprile, ο οποίος προέρχεται από ελληνόφωνη οικογένεια της Κάτω Ιταλίας, μας ξεναγεί στο πλούσιο μωσαϊκό της περιοχής, στην αρχαιολογία, την ιστορία, τους θρύλους και τις παραδόσεις, τη μουσική και τα τραγούδια της. Σημαντικό βάρος δίνεται στην παρουσίαση του αρχαίου ελληνικού παρελθόντος πόλεων και χωριών αλλά και στο σήμερα των ελληνόφωνων περιοχών. Στην Απουλία συναντούμε τους Γρέγους της Γρετσία Σαλεντίνα, μιας περιοχής που ξεκινά νοτίως του Λέτσε και περιλαμβάνει εννέα δήμους, μεταξύ αυτών της πόλης με το ελληνικότατο όνομα Καλημέρα. Ελληνόφωνους συναντούμε και στα χωριά της Μποβεζία, στην Καλαβρία, ανάμεσά τους το Γκαλιτσιανό, όπου πολλοί από τους ηλικιωμένους κατοίκους του κρατούν ζωντανή τη γλώσσα. Η Καλαβρία, η φτωχότερη των περιφερειών της Ιταλίας, είναι η Βρεττία των αρχαίων Ελλήνων, όπου άνθησαν αποικίες όπως ο Κρότων, το Ιππώνιον, η Σύβαρις, το Ρήγιον, οι Επιζεφύριοι Λοκροί... Με τον ταξιδιωτικό οδηγό ανά χείρας, η ξενάγηση στο Λέτσε, την "Αθήνα της Απουλίας" θα γίνει πιο συναρπαστική, το ίδιο και στην πρωτεύουσα της Μεγάλης Ελλάδας, τον Τάραντα, τη Σάντα Μαρία ντι Λέουκα-Λευκή Άκρα, τον Υδρούντα ή Ότραντο καθώς και στην πληθώρα των πόλεων της Νότιας ΙΤΑΛΙΑΣ.

Όρκος Ελλήνων στις Πλαταιές

ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΛΑΒΩ ΩΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΗ ΤΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΟΥΤΕ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ ΟΥΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟ.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΜΑΣ ΟΛΟΥΣ ΘΑ ΕΝΤΑΦΙΑΣΩ.

ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΜΑΧΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΜΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ.

ΟΣΕΣ ΟΜΩΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΣΥΝΕΤΑΧΘΗΣΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΟΛΕΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΚΑΤΙΣΩ.

ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΠΟΥ ΠΥΡΠΟΛΗΘΗΚΑΝ Η ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑ-ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΩ .

ΑΛΛΑ ΩΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΣΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΕΕΣ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΝΑ ΑΦΕΘΟΥΝ , ΤΗΣ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΑΣΕΒΕΙΑΣ.
.....................................................................................

ΟΥ ΠΟΙΗΣΟΜΑΙ ΠΕΡΙ ΠΛΕΙΟΝΟΣ ΤΟ ΖΗΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
ΟΥΔΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ ΤΟΥΣ ΗΓΕΜΟΝΑΣ ΟΥΤΕ ΖΩΝΤΑΣ ΟΥΤΕ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΑΣ.
ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΕΝ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΕΛΕΥΤΗΣΑΝΤΑΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΑΠΑΝΤΑΣ ΘΑΨΩ.
ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΑΣ ΤΩ ΠΟΛΕΜΩ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΤΩΝ ΜΕΝ ΜΑΧΕΣΑΜΕΝΩΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΟΛΕΩΝ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΑΝΑΣΤΑΤΟΝ ΠΟΙΗΣΩ.
ΤΑΣ ΔΕ ΤΑ ΤΟΥ ΒΑΡΒΑΡΟΥ ΠΡΟΕΛΟΜΕΝΑΣ ΑΠΑΣΑΣ ΔΕΚΑΤΕΥΣΩ.
ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΜΠΡΗΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΝΤΩΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΟΥΔΕΝ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΩ ΠΑΝΤΑΠΑΣΙΝ.
ΑΛΛΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΙΣ ΕΠΙΓΙΓΝΟΜΕΝΟΙΣ ΕΑΣΩ ΚΑΤΑΛΕΙΠΕΣΘΑΙ ΤΗΣ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΑΣΕΒΕΙΑΣ.

Μνημείο στους Έλληνες πεσόντες στο γκουλάκ θα αναγείρει στη Σιβηρία η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας

Στην ανέγερση μνημείου για τους Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους στα γκουλάκ της Σιβηρίας την δύσκολη περίοδο 1937-1938, προχωρεί η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας (ΑΓΟΟΡ). Με την υποστήριξη της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η ΑΓΟΟΡ, με πρόεδρο τον ελληνικής καταγωγή ρώσο βουλευτή Ιβάν Σαββίδη, πέτυχε την παραχώρηση χώρου στο κέντρο του Μαγκαντάν, διοικητικό κέντρο της περιοχής Κολιμά και τόπος θανάτου πολλών εξόριστων Ελλήνων κατά την περίοδο των Σταλινικών διωξεων.

Ελληνικό αλφάβητο εν χρήσει το 6000 π.Χ.

Ένα άρθρο του Παν।Κουβαλάκη στο περιοδικό "Δαυλός" Το κεραμικό του 5500-6000 πΧ, που βρέθηκε στη νησίδα Γιούρα των Βορείων Σποράδων και φέρει αλφαβητική Ελληνική γραφή, όπου διακρίνονται, σχεδόν όμοια με τα γράμματα των κλασσικών Ελληνικών αλφαβήτων, τα στοιχεία Α, Υ, Δ। Το εύρημα αυτό αποδεικνύει, ότι το ελληνικό αλφάβητο είναι παλαιότερο των Ελληνικών Γραμμικών Γραφών. Επίσης καταρρίπτεται με συντριπτικό τρόπο και οριστικά η ψευδής θεωρία, ότι οι Έλληνες πήραν το αλφάβητο από τους Φοίνικες, οι οποίοι εμφανίσθηκαν στην ιστορία γύρω στο 1150 πΧ, δηλαδή 4500-5000 χρόνια μετά την δημιουργία του ενεπίγραφου κεραμικού των Γιούρων. Μετά την ανακάλυψη της ξύλινης πινακίδος στο Δισπηλιό της Καστοριάς (χρονολογήθηκε ως γνωστόν στο 5300 π.Χ.) μια νέα εντυπωσιακή ανακάλυψη έρχεται στο φως, που αφορά και αυτή την "προϊστορική" γραφή του Ελλαδικού χώρου. Στην ερημονησίδα Γιούρα των Βορείων Σποράδων (20 μίλια πλησίον της Αλονήσου) στο "Σπήλαιο του Κύκλωπος" ανεσκάφησαν κεραμικά θραύσματα (όστρακα) "γραπτών" αγγείων, στην επιφάνεια των οποίων έχουν χαραχθεί σύμβολα πανομοιότυπα με γράμματα του κλασσικού ελληνικού αλφαβήτου. Τα όστρακα αυτά χρονολογούνται μεταξύ του 6000-5500 πΧ Η ανασκαφή στο εν λόγω σπήλαιο διεξάγεται από τον αρχαιολόγο Αδαμάντιο Σαμψών από το 1992 και σύμφωνα με τον ίδιο: "εκτός από την κεραμική της Νεώτερης Νεολιθικής βρέθηκαν θραύσματα εξαιρετικής ποιότητας γραπτών αγγείων, που χρονολογούνται στο τέλος της Αρχαιότερης Νεολιθικής και στην αρχή της Μέσης Νεολιθικής. Η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα έδωσε για την αρχή του ακεραμικού στρώματος ηλικία 6445-6375 πΧ, ενώ για τα στρώματα της Μέσης και της Ανώτερης Νεολιθικής (στις οποίες εντάσσονται και τα γραπτά αγγεία) έχουμε ηλικίες 6025-5955 πΧ (Αδ.Σαμψών, "Ο Νεολιθικός Πολιτισμός στην Ελλάδα", Ίδρυμα Γουλανδρή, 1996). Στην παραπάνω μελέτη του ο κ.Σαμψών δεν κάνει άλλη ιδαίτερη αναφορά στα τεράστιας σημασίας ανακαλυφθέντα γραπτά αγγεία των Γιούρων, αλλά περιορίζεται στην περιγραφή των αλιευτικών δραστηριοτήτων κατά την νεολιθική εποχή στην περιοχή των Σποράδων. Στο εποπτικό υλικό, που παραθέτει, περιλαμβάνονται φωτογραφίες άλλων ευρημάτων από την εν λόγω ανασκαφή (αγκίστρια, ειδώλια, διακοσμημένα αγγεία κλπ), χωρίς να δημοσιεύονται φωτογραφίες των γραπτών οστράκων. Η φωτογραφία ενός εκ των γραπτών οστράκων ήλθε στη δημοσιότητα από την εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος" (παρουσίαση του Ν.Νικητίδη, 13 Φεβρουαρίου 1997) σε σχετικό δημοσίευμα με τίτλο: "Ελληνική η αρχαιότερη γραφή". Στην επιφάνεια του οστράκου διακρίνονται ευκρινώς τα γράμματα (κατά σειρά) Α, Υ, Δ, που συνθέτουν την ρίζα της λέξεως "ΑΥΔΗ" (ομιλία, φωνή), που συναντάται πρώτη φορά στην "Θεογονία" αλλά και στην "Ιλιάδα". Στο ίδιο δημοσίευμα ο Α.Σαμψών φέρεται να επιβεβαιώνει, ότι "πρόκειται για σύμβολα γραφής και αποτελούν μια συνειδητή ενέργεια του κεραμέα" και επιφυλάσσεται να δώσει την συνολική αξιολόγηση των ευρημάτων σε μελλοντική επιστημονική ανακοίνωση. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ένα μικρό τμήμα του εν λόγω σπηλαίου έχει μέχρι σήμερα ανασκαφεί, γι' αυτό πιθανότητα στο άμεσο μέλλον θα ανακαλυφθούν και τα υπόλοιπα θραύσματα των γραπτών αγγείων, οπότε και θα είναι δυνατή μια οριστική αξιολόγηση του πανάρχαιου αυτού τύπου γραφής, που φαίνεται να μην διαφέρει από τον κλασσικό και σύγχρονο τύπο. Αυτά τα τεράστιας σπουδαιότητας ευρήματα δικαιώνουν την ιστορική και γλωσσολογική θέση της ταυτόχρονης γένεσης και εξέλιξης της Ελληνικής Γλώσσας και της Ελληνικής Γραφής (Αλφαβήτου). Και καθίστανται ανάξια πλέον λόγου και σοβαρότητος τα περί Φοινίκων και Ανατολής για την Ιστορία του Πολιτισμού.

Ηταν η Ρωμη Ελληνικη;

Μια από τις πανάρχαιες κτήσεις των Ελλήνων Πελασγών φέρεται και η Νότιος Ιταλία. Πριν εγκατασταθούν στην χώρα αυτή τα Ελληνικά φύλα της τότε εποχής, η Ιταλία φέρεται από την παράδοση, ότι βρισκόταν σε πρωτόγονη κατάσταση και αραιοκατοικημένη. Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι φέρονται ότι εγκαταστάθηκαν εκεί στην εποχή του βασιλέα Ουρανού, τον οποίο η παράδοση της χώρας τον αναφέρει ως Ιανό. Μετά τον Ιανό-Ουρανό, ως κύριος της χώρας, φέρεται ο γιος του ο Κρόνος, τον οποίο η παράδοση της χώρας τον αναφέρει ως Σατούρνο.
Στα μετέπειτα χρόνια, ως επί μέρους βασιλέας της Ιταλίας αναφέρεται ο Οίνωτρος, γιος του Λυκάονα της γενεάς του βασιλέα Ουρανού, αρχηγού των Γιγάντων. Γράφει σχετικά ο Ρωμαίος Βιργίλιος, διηγούμενος ιστορίες του αποικισμού της Ιταλίας, από τα Ελληνικά φύλα της τότε εποχής.
«...Υπάρχει τόπος, τον οποίον οι Έλληνες τον ονομάζουν Εσπερία. Είναι μια αρχαία εύφορη γη. Την αποίκησαν άνδρες τον βασιλέα Οινώτρου. Οι μεταγενέστεροι ονόμασαν την χώρα αυτή, Ιταλία, από το όνομα του βασιλέα της Ιταλού. Εκείνοι οι πρίγκιπες ήσαν οι πρόγονοι του γένους μας...» ( 31)
Και πιο κάτω:
«Πρώτοι γαρ Ελλήνων αυτοί περαιωθέντες τον Ιόνιον κόλπον, ώκησαν Ιταλίαν, άγοντος αυτούς Οινώτρου του Λυκάονος... Ην δε ούτος πέμπτος από Αζετού και Φορωνέως των πρώτων εις Πελοπόννησον δυναστενσάντων... Ευρών δε χώραν πολλήν εις νομάς, και αρότρους εύθετον, έρημον δε την πλείστην, και ουδέ της οικουμένης πολυάνθρωπον, ώκησε πόλεις μικράς και συνεχώς επί ταις όρεσι...» (32-33)
«Πρώτοι αυτοί ήσαν από τους Ελληνες οι οποίοι, έχοντας διασχίσει τους κόλπους του Ιωνίου Πελάγους, κατοίκησαν την Ιταλία, όπου τους οδήγησαν ο Οινωτρός του Λυκάονος… Αυτός ήταν ο 5ος μετά από το Αζετό και Φορωνέα , που ήσαν οι πρώτοι που κυβέρνησαν την Πελοπόννησο. Εχοντας βρει μεγάλη χώρα προσφορή για βοσκοτόπια και καλλιέργιες , ως επί το πλείστον έρημη, και ούτε πολυάνθρωπες οι κατοικημένες περιοχές της, κατοίκησε σε μικρές πόλεις και πάντοτε στα ορεινά.»
Βλέπουμε ότι η παρουσία των Ελλήνων στην Ιταλική χερσόνησο χάνεται στα βάθη των χιλιετιών. Η ένταξη της χερσονήσου και της Σικελίας στον χώρο του Αιγαίου πολιτισμού πραγματοποιήθηκε από την Ε' π.Χ. χιλιετία. Επίσης και ο Παυσανίας, (Αρκαδικά 3), μας πληροφορεί ότι ο νεώτερος γιος του Λυκάονος, ο Οίνωτρος, «επεραιώθη ναυσίν εν Ιταλίαν, και η Οινωτρία χώμα το όνομα έσχεν από Οινώτρου βουλεύοντος»
Ακόμα και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης μας αναφέρει, ότι Κρήτες εγκαταστάθηκαν στον Ακράγαντα της Σικελίας, ο οποίος ονομάσθηκε αρχικώς Μινώα: «Αύτη δε ...υπό Μίνωος εκτίσθη» (Ιστορική Βιβλιοθήκη 9).

Αλλά και ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (Α' Εισαγωγή) χαρακτηρίζει τους Ετρούσκους Έλληνες, οι όποιοι μαζί με τους Λυκίους και άλλους Πελασγούς εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία. Ο ίδιος, όπως και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Θουκυδίδης, ο Στράβων, βεβαιώνουν ότι, οι Τυρρηνοί (Ετρούσκοι) ήσαν το πανάρχαιο Ελληνικό φύλο των Τυρσηνών, που από τα Τούρσα της Μ. Ασίας και άλλες περιοχές του Αιγαιακού χώρου, μετώκησε στην Ιταλία μαζί με άλλους Πελασγούς.
Αρχηγός των εποικησάντων την Τοσκάνη ήταν ό Τυρσηνός, γιος του Άτυος, ο οποίος ήταν γιος του Μίνωος.

Ο Στράβων (C 230) αναφέρει ότι ο Ρωμαίος συγγραφέας Κοίλιος, δέχεται, ότι η Ρώμη «Ελληνικόν είναι κτίσμα». Ο Πλούταρχος γράφει ότι στην Ρώμη είχαν εορτές για την Καρμέντα, σύζυγο του εποικιστού της Ρώμης, Ευάνδρου, από την Αρκαδία και για τον Λύκιο Απόλλωνα της Αρκαδίας (Ρωμύλος 13).
Ο Στράβων, ο μεγαλύτερος γεωγράφος της ιστορίας, αναφέρει την Ραουέννα (Ραβένα C 124) ως κτίσμα των Ελλήνων. Στην περιοχή της Αδριατικής είχε δράσει ο Έλλην Διομήδης, για τον οποίο είχαν στήσει Ιερόν «τω μυχώ τον Αδρίου» ενώ, οι νυν Τρέμιτι νήσοι, ελέγοντο «Διομήδειοι νήσοι» (C 215).

Ο Αντωνίνος Α' (β' μ.Χ. αιώνας, που η Ελλάς τελούσε υπό ρωμαϊκή κατοχή) απάλλαξε από κάθε φόρο την πολίχνη Παλλάντιον της Αρκαδίας, αναγνωρίζοντας ότι από εκεί είχαν έλθει οικιστές στον λόφο Παλλατίνον της Ρώμης (Παυσανίας Αρκαδικά 43)
Οι Σαβίνοι, φαίνεται ότι ήσαν απόγονοι Λακεδαιμονίων «Οι δε Σαβίνοι... κώμας ώκουν ατειχίστους ως προσήκον αυτους μέγα φρονείν και μη φοβείσθαι Λακεδαιμονίων αποίκους ούσιν» (Πλούταρχος Ρωμύλος 16). Σαβίνος ήταν και ο βασιλέας-νομοθέτης των Ρωμαίων, Νουμάς (Πλούταρχος. Νουμάς 1).
Μεγάλο ρόλο ακόμα στον εκπολιτισμό της Ιταλίας διαδραμάτισε ο Αρισταίος (ως τόπος καταγωγής του αναφέρεται η Βοιωτία, η Θεσσαλία, η Εύβοια, η Κέα), ο οποίος λατρεύτηκε ως θεός ιδίως στην Σικελία και την Σαρδηνία. Την δεύτερη την ειρήνευσε, την κατεφύτευσε και δίδαξε στους Ιθαγενείς την καλλιέργεια του ελαιόδενδρου, την πήξιν του γάλακτος, την μελισσοτροφία, την ελαιουργία (Πλίνιος Nat.Hist. VII 199, Νόννος Ε. 258 κ. εξ.).
Ας πάρουμε, στο σημείο αυτό, τα πράγματα από την αρχή. Η παράδοση πώς η Ρώμη ήταν Αρκαδική Πελασγική αποικία, είχε ευρεία διάδοση στην αρχαιότητα, ιδίως ανάμεσα στους Λατίνους ιστορικούς και ποιητές. Ο κυριώτερος και κεντρικότερος από τους λόφους, όπου ήταν κτισμένη η πόλη (mons Palatinus ή Palatium) πήρε το όνομα του από το Αρκαδικό Παλλάντιο.
Έλεγαν, πώς ο Αρκάς Εύανδρος, είχε πάει εκεί 60 χρόνια προ των Τρωικών. Η μητέρα του Ευάνδρου, που λεγόταν Νικοστράτη, έγινε από τους Ρωμαίους Carmentis ή Carmenta (Πλούταρχος Ρωμύλος 21), και είχε εξαιρετικές τιμές από τους κατόπιν Ρωμαίους, γιατί είχε προφητική δύναμη. H ονομαστή porta Camentalis του τείχους της Ρώμης, χρωστούσε το όνομά της σε παρακείμενο βωμό, αφιερωμένο στην μητέρα του Ευάνδρου.
Ο Βιργίλιος, αναφέροντας την ίδρυση της πρώτης πόλεως, από τον βασιλέα Εύανδρο, ανάμεσα στους παρά τον Τίβερη λόφους, προσθέτει πώς είχε δοθεί σ' αυτήν το όνομα της μητροπόλεως του «Παλλάντιον» και πώς οι Αρκάδες, που εγκαταστάθηκαν εκεί μαζί με τον Εύανδρο, κατάγονται από την Παλλάδα (Αιν. 8, 51 κπ).
Ο Οβίδιος λέει, πώς στην θέση που ήταν επί των ήμερων του η Ρώμη, η πρωτεύουσα του κόσμου, χόρτα μόνον υπήρχαν και λίγα βόσκοντα πρόβατα, αραιά δέντρα και αραιότερες καλύβες, όταν έφτασε εξόριστος από την Αρκαδία ο Εύανδρος, φέρνοντας μαζί του τους πατρώους θεούς. Όταν ο Εύανδρος και η ακολουθία του έφθασαν εκεί, τους σταμάτησε η προφήτισσα μητέρα του λέγοντας: «Σταθείτε, ο τόπος αυτός είναι προορισμένος να γίνει το κέντρο μιας αυτοκρατορίας».
Και συνεχίζει την γραφή του ο Οβίδιος: «Ο Νωνάκριος ήρωας άκουσε την θεόπνευστη μητέρα του και έμεινε έχει, δίδαξε τους ντόπιους τις ιερουργίες του τόπου του, ιδίως τους έμαθε να τιμούν τον Πάνα και τον φτεροπόδαρο θεό Έρμη» (Fasti 5, 91 κπ).
Εδώ αξίζει να παραθέσουμε μερικά αποσπάσματα αρχαίων κειμένων τα όποια αποκαλύπτουν την Ελληνοπελασγική καταγωγή των Ρωμαίων, χωρίς βέβαια να συνυπολογίσουμε τις ελληνικές αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας, πού ιδρύθηκαν
σε μεταγενέστερα χρόνια:


Διονύσιος Αλικαρνασεύς, "Ρωμαϊκή Αρχαιολογία Ι, 11, 2-3".
«Επειδή ο Οίνωτρος ήταν δυσαρεστημένος με την μοιρασιά της γης της Αρκαδίας, πού έκανε ο πατέρας του Λυκάων στα 22 παιδιά τον, άφησε την Πελοπόννησο, ετοίμασε στόλο και πέρασε την θάλασσα του Ιονίου μαζί με τον Πευκέτιο, έναν από τους αδελφούς του. Συνοδευόταν δε από πλήθος λαού. Ο Πευκέτιος, αφού πέρασε το ακρωτήριο της Ιαπυγίας, βγήκε με μία ομάδα ανθρώπων στην ξηρά και η περιοχή πού αποβιβάσθηκαν ονομάστηκε Πευκετία. Ο Οίνωτρος δε, με τον περισσότερο στρατό πέρασε στην άλλη θάλασσα, που βρέχει, τις δυτικές περιοχές κατά μήκος των ακτών της Ιταλίας, που ονομάστηκε έκτοτε Αυονική θάλασσα και αργότερα Τυρρηνική. Αύτη η περιοχή ονομάσθηκε Οινωτρία. Ο Οίνωτρος δε, γεννήθηκε 17 γενεές πριν από την τρωική εκστρατεία».

Παυσανίας Αρκαδικά 43, 1-3.
«Στη συνέχεια του έργου μου οφείλω να ασχοληθώ με το Παλλάντιο, για ο,τι αξιομνημόνευτο υπάρχει εκεί, και για ποιο λόγο ο αυτοκράτορας Αντωνίνος ο παλαιότερος, έκανε το Παλάντιο πόλη αντί κώμης και παραχώρησε στους κατοίκους του ελευθερία και απάλλαξε από τους φόρους. Λένε, λοιπόν, πώς ένας Εύανδρος ξεπερνούσε όλους τους Αρκάδες στην σύνεση και στην πολεμική ικανότητα. Ήταν γιος μιας νύμφης, κόρης του Λάδωνα και του Έρμη. Αυτός στάλθηκε σε αποικία με ομάδα Αρκάδων από το Παλλάντιο και ιδρυσε πόλη παρά τον Τίβερη ποταμό. Ένα μέρος της σύγχρονης μας πόλης της Ρώμης, εκείνο που είχε εγκατασταθεί ο Εύανδρος με τους Αρκάδες του, ονομάστηκε Παλλάντιο, σ’ ανάμνηση της αρκαδικής πόλεως. Γι’ αυτούς τους λόγους έγιναν οι τιμητικές παραχωρήσεις εκ μέρους του αυτοκράτορα στους Παλλαντιείς».

Πλούταρχος Ρωμύλος 1.
«...Άλλοι λένε πώς οι Πελασγοί, που πλανήθηκαν στους περισσότερους τόπους της οικουμένης και νίκησαν τους περισσότερους ανθρώπους, εγκαταστάθηκαν στο μέρος αυτό (Ρώμη) και ονόμασαν έτσι την πόλη από την Ρώμη των όπλων τους...»

Στράβων, «Γεωγραφικά» Ε' 111,3.
«…Ή Ρώμη υπήρξε Αρκαδική αποικία υπό τον Εύανδρο. Αυτός φιλοξένησε τον Ηρακλή, τότε που πήγαινε για τα βόδια του Γηρυόνη. Ο Εύανδρος έμαθε από την μάνα του, την Νικοστράτη, που ήταν έμπειρη στα μαντικά, ότι ήταν πεπρωμένο του Ηρακλή να γίνει θεός, όταν θα τελείωνε τους άθλους του. Το ομολόγησε στον Ηρακλή, καθόρισε έναν ναό και έκανε θυσία προς τιμήν του, συμφώνα με το ελληνικό έθιμο - μία θυσία πού γίνεται ακόμη και σήμερα. Ακόμη και ο ιστορικός των Ρωμαίων, Κοίλιος, θεωρεί αυτή την θυσία απόδειξη, ότι η Ρώμη είναι ελληνικό κτίσμα, αφού πρόκειται για πατρογονική θυσία, ελληνική, στον Ηρακλή. Οι Ρωμαίοι τιμούν και την μητέρα του Ευάνδρου. Την ονόμασαν Καρμέντη και την θεωρούν μία από τις νύμφες.»

Στράβων, «Γεωγραφικά» Η' VI,20.
«Ο Δημάρατος πάλι, ένας από αυτούς που κυβέρνησαν την Κόρινθο, δραπετεύοντας, μετά από στασιασμούς, κουβάλησε μαζί του τόσο πλούτο από την πατρίδα του στην Τυρρηνία, ώστε αυτός κυβέρνησε την πόλη που τον υποδέχτηκε. Ο γιος του έγινε βασιλιάς των Ρωμαίων».

Παρατηρούμε ότι ο Στράβων αποδεικνύεται πολύ μεγάλος γνώστης όσον αφορά την πελασγική καταγωγή των Ρωμαίων, και προχωρεί και σε πιο... βαθιά νερά όσο αφορά το επίμαχο αυτό ζήτημα. Χαρακτηριστικά αναφέρει για τους Ετρούσκους, που καταχωρίζονται από τους αρχαιολόγους ως λαός αγνώστου καταγωγής, τα εξής:
«Οι Ρωμαίοι αποκαλούν τους Τυρρηνούς Ετρούσκους και Τούσκους. Οι Έλληνες τους λένε Τυρρηνούς από τον Τυρρηνό του Άτυος, καθώς λένε, που δημιούργησε εδώ αποικίες από την Λυδία. Υπήρχε πείνα και αφορία, οπότε ο Άτυς, ένας από τους απογόνους του Ηρακλή και Ομφάλης, που είχε δυο παιδιά, έριξε κλήρο και κράτησε τον Λυδό, ενώ τον Τυρρηνό με τον περισσότερο κόσμο τους ξαπέστειλε» (Στράβων, «Γεωγραφικά», Ε, II, 2)

Μας λέει λοιπόν ο Στράβων ξεκάθαρα ότι οι Ετρούσκοι κατάγονται από την Λυδία της Μ. Ασίας, και κυβερνάτο αυτός ο λαός (οι Ετρούσκοι) από έναν βασιλέα, ο οποιος είναι απόγονος του Ηρακλέους. «Μερικοί από αυτούς (τους Πελασγούς) ήλθαν στην Ιταλία, μαζί με τον Τυρρηνό του Άτυος» (Στράβων «Γεωγραφικά», Ε', II, 4).
Στο σημείο αυτό, ο Στράβων, αναφέρεται μόνο στην Λυδία ως χώρα προελεύσεως των Ετρούσκων, και σε άλλο σημείο του έργου του μας μίλα για Πελασγούς εκ Λυδίας, πουθενά όμως δεν ξεκαθαρίζει ότι οι Πελασγοί Ετρούσκοι είχαν κοιτίδα την Ελλάδα. Το ξεκαθαρίζει όμως το κρίσιμο αυτό ζήτημα ο Πλούταρχος (Ρωμύλος 2) με πλήρη σαφήνεια. «…Τους Τυρρηνούς που είχαν έλθει από την Θεσσαλία στην Λυδία κι από την Λυδία στην Ιταλία». Η Θεσσαλία ήταν μία περιοχή της Ελλάδος που βρισκόταν κάτω από την πλήρη κυριαρχία των Πελασγών, ονομάζονταν δε και πελασγικό Άργος, όπως αναφέρει ο Στράβων. Από την Θεσσαλία λοιπόν ξεκίνησαν άποικοι, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη Λυδία. Κάποια στιγμή όμως στη Λυδία αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα επιβιώσεως και αναγκάστηκε μεγάλο μέρος του πληθυσμού να ξενιτευτεί για δεύτερη φορά. Έφθασαν λοιπόν στην Ιταλία και ονομάστηκαν Τυρρηνοί, από το όνομα του ηγέτη τους Τυρρήνου, ωστόσο όμως ήσαν στην καταγωγή Πελασγοί και αυτούς οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν Ετρούσκους. Αυτές όλες οι γενεαλογίες ήταν κοινή πεποίθηση στην αρχαιότητα και απόλυτα ξεκαθαρισμένες και καταχωρημένες, επομένως η άποψη των αρχαιολόγων για τους Ετρούσκους ως λαού αγνώστου καταγωγής είναι εκ του πονηρού, την στιγμή που υπάρχει καταγεγραμμένη καταγωγή στα αρχαία κείμενα.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί και το σημαντικότατο άρθρο που υπογράφει ο Ιταλός αρχαιολόγος Τσάο Τσεβάλι. στο περιοδικό «CORPUS» (τεύχος 28 Ιούνιος 2001) με τίτλο «Μυκηναίοι, οι πρώτοι Έλληνες στην Ιταλία». Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα οι Ιταλοί αρχαιολόγοι είναι πλέον βέβαιοι ότι η ελληνική (Πελασγική) παρουσία στην Ιταλία ξεκινά από τον 16° αιώνα π.Χ.
Αλλά και η αρχαιολογική σκαπάνη επιβεβαιώνει τους Ιταλούς αρχαιολόγους και φυσικά πάνω απ’ όλους τους αρχαίους συγγραφείς, οι οποίοι υποστήριζαν την ύπαρξη ελληνικών αποίκων από την μυκηναϊκή περίοδο. Ο Στράβων για παράδειγμα αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Η πρώτη πόλη είναι ο Κρότων, εκατόν πενήντα στάδια από το Λακίνιο, ο ποταμός Αίσαρος, και λιμάνι σε άλλον ποταμό, τον Νέαιθο, που λένε ότι χρωστάει το όνομά του σε ένα συμβάν. Μερικοί Αχαιοί, που πλανήθηκαν μετά την τρωική εκστρατεία και έφτασαν εδώ, κατέβηκαν να ερευνήσουν την περιοχή και όταν οι Τρωάδες που έπλεαν μαζί τους, έμαθαν ότι τα πλοία είναι έρημα, επειδή είχαν κουραστεί από το ταξίδι. Έκαψαν τα πλοία. Έτσι, οι άνδρες αναγκάστηκαν να μείνουν, βλέποντας εξ άλλου ότι και η γη ήταν πολύ εύφορη». (Στράβων, «Γεωγραφικά» ΣΤ Τ, 12).

Αχαιοί - Μυκηναίοι ιδρύουν αποικία στον κόλπο του Τάραντα, στην Νότια Ιταλία, μετά τον Τρωικό πόλεμο. Κι όλα αυτά ενώ μέχρι σήμερα διδάσκεται επίσημα στα σχολεία -άκουσον, άκουσον- ότι οι Έλληνες πήγαν για πρώτη φορά στην Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ. Και συνεχίζει ο Στράβων:
«η Πίσα είναι κτίσμα των Πισάτων της Πελοποννήσου, πού ήλθαν με τον Νέστορα στο Ίλιο και στην επιστροφή περιπλανήθηκαν, άλλοι στο Μεταπόντιο κι άλλοι στο Πισάτις» (Στράβων «Γεωγραφικά» Ε' Π, 5).

«...για τους Ενετούς υπάρχουν δυο εκδοχές: Η μία λέει ότι είναι άποικοι Κέλτες, από αυτούς πού ζούνε στον Ωκεανό, ενώ η άλλη αναφέρει ότι πρόκειται για Ενετούς της Παφλαγονίας, που από τον Τρωικό πόλεμο διασώθηκαν, φθάνοντας εδώ με επικεφαλής τον Αντήνορα» (Στράβων «Γεωγραφικά Ε' II, 4).

Ο Στράβων όμως είναι κατηγορηματικός ότι ο αποικισμός της Ιταλίας είναι κατά πολύ αρχαιότερος της μυκηναϊκής περιόδου. Οι πρώτοι Πελασγοί και Ελληνοπελασγοί που έφτασαν σε Ιταλία και Σικελία, ήσαν οι Κρήτες του Μίνωος.

Ακόμη και ο Τάραντας ήταν αρχικά πόλη της Κρήτης.
«Λένε πώς ήσαν αυτοί που ταξίδευσαν με τον Μίνωα στη Σικελία κι όταν αυτός πέθανε στην Καμική, στην κατοικία του Κώκαλου, έφυγε από την Σικελία και μερικοί, με τα πόδια, πέρασαν στον Αδρία κι έφθασαν στην Μακεδονία, όπου ονομάσθηκαν Βοττιαίοι. Λέγεται, πάντως, ότι όλοι όσοι κατοικούν έως την Δαύνια λέγονται Ιάπυγες, από τον Ιάπυγα, που ήταν παιδί του Δαίδαλου με μία Κρητικιά γυναίκα και έγινε αρχηγός των Κρητών. Τάραντα ωνόμασαν την πόλη από κάποιον ήρωα». (Στράβων «Γεωγραφικά» ΣΤ^ ΠΙ, 2).

«Όταν ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Υρία βρίσκεται στην Ιαπυγία, που ιδρύθηκε από τους Κρητικούς που χώρισαν από τον στόλο του Μίνωα στην Σικελία, πρέπει να δεχθούμε την Ουρία ή τον Ουερητό।Το Βρεντέσιο λέγεται ότι το αποίκισαν Κρήτες, αυτοί πού έφυγαν με τον Θησέα από την Κνωσό, είτε αυτοί που έφυγαν από την Σικελία με τον Ιάπηγα...» (Στράβων «Γεωγραφικά», ΣΤΊΙΙ, 6)।

ΠΗΓΗ περιοδικο «Ελληνόραμα», τ.25o

"Θα βρούμε μια δεύτερη Γη μέσα στο 2010"

Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, οι επιστήμονες θα έχουν εντοπίσει ένα δεύτερο πλανήτη, έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ο οποίος θα είναι ο πρώτος που θα μοιάζει πραγματικά με τη Γη, δήλωσε ένας από τους κορυφαίους αστρονόμους του κόσμου, ο καθηγητής Μισέλ Μαγιόρ του πανεπιστημίου της Γενεύης.

Ο Μαγιόρ ήταν ο επικεφαλής της ομάδας ερευνητών που ανακάλυψαν τον πρώτο εξωπλανήτη το 1995. Μιλώντας σε συνέδριο στο Λονδίνο, για την επέτειο των 50 ετών από την έναρξη του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης ζωής (SETI), δήλωσε βέβαιος ότι θα ανακαλυφθεί σύντομα ένας πλανήτης που θα έχει το μέγεθος και τη σύνθεση της Γης, σύμφωνα με τους "Τάιμς του Λονδίνου".

Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 400 εξωπλανήτες, αλλά κανένας δεν φαίνεται να μοιάζει με τη Γη και να διαθέτει συνθήκες κατάλληλες για ζωή. Οι περισσότεροι έχουν πολύ υψηλή θερμοκρασία και είναι πολλοί μεγάλοι, συνεπώς έχουν πολύ ενεργές τεκτονικές πλάκες, άρα ασταθή γεωλογία. Μέχρι τώρα ο μικρότερος εξωπλανήτης που έχει βρεθεί, είναι περίπου 1,7 φορές μεγαλύτερος από το δικό μας.

Αναγκαία προϋπόθεση θα είναι ο εξωπλανήτης να βρίσκεται σε κατάλληλη απόσταση από το άστρο-ήλιο του, ώστε να μην είναι ούτε καυτός, ούτε παγωμένος και παράλληλα να διαθέτει υγρό νερό. Σύμφωνα με τον ελβετό αστρονόμο, το αμερικανικό τηλεσκόπιο "Κέπλερ", το μεγαλύτερο που έχει ποτέ σταλεί πέρα από την τροχιά της Γης, θα είναι το πρώτο που σύντομα θα βρει τον "σωστό" εξωπλανήτη.

Mια ακόμη εβραϊκή συνομωσία…

Μετά την ισραηλινή επιχείρηση στη Γάζα με το κωδικό όνομα Χυμένο Μολύβι, η βρετανική κυβέρνηση επέβαλε μερικό εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ. Παράλληλα οι βρετανικές φιλανθρωπικές οργανώσεις Διεθνής Αμνηστία και War on Want άρχισαν να προωθούν το βιβλίο του αντι-ισραηλινού αρθρογράφου Μ Γουάιτ, με τίτλο «Ισραηλινό απαρτχάιντ: οδηγός για αρχάριους». Η ομοσπονδία των εργατικών συνδικάτων στο ετήσιο συνέδριο της απηύθυνε έκκληση για μποϊκοτάζ των ισραηλινών προϊόντων καθώς και για ολοκληρωτικό εμπάργκο όπλων.
Στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, βρετανική εφημερίδα κλιμάκωσε την καμπάνια της εναντίον του εβραϊκού κράτους, σε βαθμό που στο διαδικτυακό τόπο της εφημερίδας εμφανίζονται καθημερινά τουλάχιστον ένα ή δύο πολεμικά σχόλια σε βάρος του Ισραήλ. Αλλά και μεγάλο βρετανικό κανάλι συνεχίζει να εξασκεί τη μεγάλη του επιρροή στη βρετανική κοινή γνώμη ξεπλένοντας τον αντισημιτισμό και την άρνηση του Ολοκαυτώματος που κυριαρχούν στην Μέση Ανατολή. Στο σάιτ του, για παράδειγμα, παρουσιάζεται ένα προφίλ της Χαμάς χωρίς καμία αναφορά στο μέγα μίσος της οργάνωσης προς τους Εβραίους ή στην εμμονή της σε λογικές του τύπου των Πρωτοκόλλων της Σιών που βλέπουν παντού παγκόσμιες εβραϊκές συνωμοσίες.
Προκαλεί ως εκ τούτου κατάπληξη το γεγονός ότι τα βρετανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και το πολιτικό κατεστημένο της Βρετανίας φέρονται τρομοκρατημένα από την ισχύ μιας μυστικής σπείρας σιωνιστικών λόμπι που έχουν εξαφανίσει κάθε κριτική προσέγγιση για το Ισραήλ από τον δημόσιο χώρο της Βρετανίας.
Αυτές οι κατηγορίες βγήκαν στον αέρα σε ένα ντοκιμαντέρ - ορόσημο με τίτλο «Το Ισραηλινό Λόμπι στη Βρετανία» στο Κανάλι 4. Πρόκειται για το ίδιο κανάλι που φιλοξένησε μια 7λεπτη προπαγάνδα του Ιρανού προέδρου που αρνούνταν το Ολοκαύτωμα πέρυσι τα Χριστούγεννα.
Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ, ο αρθρογράφος της D M, Π. Όμπορν και ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος Τ. Τζόουνς έγραψαν για το ντοκιμαντέρ τους σε βρετανική εφημεριδα. Και οι δύο αρνούνται κατηγορηματικά ότι προωθούν θεωρίες συνωμοσίας. Αλλά αυτό φαίνεται καθαρά μέσα από την εξήγηση που οι ίδιοι παρέχουν για το πώς γεννήθηκαν οι υποψίες τους ότι κάτι σκοτεινό συμβαίνει στους διαδρόμους της βρετανικής εξουσίας.
Όλα αποκαλύφθηκαν, λένε στους αναγνώστες, με την ομιλία του ηγέτη του Συντηρητικού Κόμματος σε δείπνο της οργάνωσης Συντηρητικοί Φίλοι του Ισραήλ στις αρχές του 2009.
«Το κυρίαρχο γεγονός των τελευταίων 12 μηνών είναι η ισραηλινή εισβολή στη Γάζα», γράφουν. «Σοκαριστήκαμε από το γεγονός ότι ο ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος δεν έκανε καμία αναφορά στη μαζική καταστροφή που προκάλεσε, στους 1370 νεκρούς που είχε ως συνέπεια, και τελικά ούτε καν στην ίδια την εισβολή. Μάλιστα ο πιθανός μελλοντικός μας πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να επιδοκιμάσει το ισραηλινό κράτος γιατί ‘αγωνίζεται για να προστατέψει αθώες ζωές’. Και δεν αστειευόταν».
Μπορεί να φαίνεται αδιανόητο, αλλά οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ πραγματικά πιστεύουν ότι οποιοσδήποτε αποδίδει στο Ισραήλ κάτι διαφορετικό από καταδικαστέα κίνητρα πρέπει ή να έχει πληρωθεί για να κάνει, ή να έχει πέσει θύμα εκφοβισμού.
Και αν αυτό φαίνεται γνωστό, όντως είναι. Οι Όμπορν και Τζόουνς έφτιαξαν ένα μεγάλο φυλλάδιο συνοδευτικό του ντοκιμαντέρ, όπου αναγνωρίζουν ότι πηγή έμπνευσής τους στάθηκαν οι John M. και Stephen W, συγγραφείς του βιβλίου «Το Ισραηλινό Λόμπι στην Εξωτερική Πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών» - άλλη μια θεωρία συνωμοσίας που εντοπίζει, υποτίθεται, την κακοήθη σιωνιστική επιρροή στις ΗΠΑ.
Αλλά αν οι John M και Stephen W ένιωσαν τουλάχιστον την ανάγκη να επενδύσουν την πολεμική τους με ψευτοακαδημαϊκό περιτύλιγμα, ο ερασιτεχνισμός του βρετανικού ντοκιμαντέρ είναι εκπληκτικός. Παρακολουθούμε μια επίμονη επιβολή του Άστρου του Δαβίδ πάνω στη βρετανική σημαία που, σε συνδυασμό με την μελαγχολική μουσική του βάθους, έχει στόχο να προετοιμάσει τους ακροατές για τις μεγάλες αποκαλύψεις. Μόνο που οι αποκαλύψεις αυτές δεν έρχονται ποτέ.
Όπως προκύπτει από τη συνέχεια του ντοκιμαντέρ, οι υποτιθέμενοι κρυφοί Εβραίοι δωρητές είναι πασίγνωστοι και προωθούν την υπόθεσή τους σύμφωνα με τον νόμο. Ένας απ' αυτούς, ο Π. Ζ, δισεκατομμυριούχος ιδρυτής του Britain Israel Communication and Research Center είναι φίλος μεγάλης τραγουδίστριας – όχι η σωστή παρέα αν θες να κρύβεσαι πίσω από ένα πέπλο σκότους.
Πολλά λέγονται επίσης για την επιρροή της οργάνωσης Φίλοι του Ισραήλ στο βρετανικό Κοινοβούλιο. Οι συγκεκριμένοι ισχυρισμοί χάνουν προφανώς τη σοβαρότητά τους μόλις σκεφτείς ότι υπάρχει η αντισταθμιστική επιρροή των χρημάτων του αραβικού πετρελαίου, για να μην πούμε ότι η συμμετοχή σ' αυτές τις ομάδες για πολλούς βουλευτές είναι εντελώς τυπική ή χωρίς κανένα νόημα. Ο Μάικλ Ά, για παράδειγμα, πρώην υπουργός της Βόρειας Ιρλανδίας και μέλος της οργάνωσης Συντηρητικοί Φίλοι του Ισραήλ για 30 χρόνια, καλεί συχνά σε συνομιλίες με την Χαμάς.
Με δεδομένη τη φτώχεια των επιχειρημάτων θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε το γεγονός σαν ασήμαντο. Όμως η προβολή του ντοκιμαντέρ έχει ήδη προκαλέσει ένα κύμα καταχρήσεων σε βάρος των Εβραίων της Βρετανίας, κι όχι μόνο στον δικτυακό τόπο του Καναλιού 4 με την υψηλή του επισκεψιμότητα, που οι διαχειριστές του βρίσκουν λογικό να εγκρίνουν δεκάδες αναρτήσεις για τη «στασιαστική συμπεριφορά», «την αηθή επίθεση στη βρετανική δημοκρατία» και «το χέρι του παγκόσμιου σιωνισμού» του σιωνιστικού λόμπι, με καταλήξεις του τύπου: «Θέλουμε πίσω τη χώρα μας. Έξω οι πράκτορες των ξένων δυνάμεων που έχουν διαβρώσει όλα τα επίπεδα της κυβέρνησής μας».
Αν κυριαρχήσει αυτός ο τύπος λόγου, η κατάσταση στη Βρετανία που ήταν ήδη αρνητική θα γίνει χειρότερη. Οι ηγεσίες των εβραϊκών οργανώσεων από καιρό φοβούνταν τη διατύπωση πιθανών κατηγοριών σε βάρος τους ότι μοιράζουν την νομιμοφροσύνη τους μεταξύ της Βρετανίας και του Ισραήλ και κατά ειρωνικό τρόπο έχουν γίνει στόχος κριτικής ότι δεν κάνουν αρκετά για την υπεράσπιση του ισραηλινού κράτους μέσα στις ίδιες τους τις κοινότητες. Ο κίνδυνος τώρα είναι να φοβηθούν τόσο πολύ ώστε να σωπάσουν.
Αλλά και οι μη Εβραίοι που απηύθυναν έκκληση για μια πιο ορθολογική συζήτηση περί το Ισραήλ – μια μικρή και ολοένα συρρικνούμενη ομάδα στη Βρετανία – θα έχουν να αντιμετωπίσουν επιπρόσθετες επιθέσεις ενάντια στην ηθική ακεραιότητά τους: Από τη στιγμή που δεν έχουν κανέναν εύλογο λόγο να υπερασπίζονται το Ισραήλ, συνεπάγεται ότι έχουν πουληθεί στο ‘λόμπι’

Πηγηhttp://www.liako.gr/

Η ταινία "Avatar" προκαλεί κατάθλιψη σε εκατομμύρια κόσμο

Η ταινία «Αvatar» του Τζέιμς Κάμερον μαγνητίζει εκατομμύρια θεατές. Κάποιοι από αυτούς, ωστόσο, βυθίστηκαν τόσο πολύ στον τρισδιάστατο πλανήτη Πανδώρα που έπαθαν κατάθλιψη ή σκέφτηκαν ακόμη και την αυτοκτονία όταν επέστρεψαν στον πραγματικό κόσμο. Και οι ειδικοί προειδοποιούν: «Η τεχνολογία 3D εμπεριέχει κινδύνους που δεν πρέπει να αγνοήσουμε».


Όταν ο Τζέιμς Κάμερον παρέλαβε το βραβείο της Χρυσής Σφαίρας για την ταινία του «Αvatar» το βράδυ της περασμένης Κυριακής, θέλησε να μεταδώσει ένα πολύ συγκεκριμένο μήνυμα. «Το “Αvatar” μάς καλεί να δούμε ότι τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους», δήλωσε. «Αντί να ταξιδέψετε 4,5 έτη φωτός για να θαυμάσετε έναν κόσμο, τον έχετε εδώ. Λοιπόν, αυτό είναι το θαύμα το κινηματογράφου. Αυτή είναι η μαγεία». Άλλοι δεν ήθελαν να βγουν καθόλου από αυτόν και την εμπειρία των 3 διαστάσεων σε μια ταινία που, όπως λέγεται, «σε κάνει να βυθίζεσαι στην οθόνη».


Ακριβώς αυτή η «βύθιση» έκανε κάποιους θεατές να βυθιστούν παράλληλα στον κόσμο της κατάθλιψης. Πρόσφατα, τα φόρα διάφορων ιστοσελίδων που δημιουργήθηκαν από φαν της ταινίας στο Διαδίκτυο δέχθηκαν αρκετά μηνύματα θεατών οι οποίοι ανέφεραν συμπτώματα κατάθλιψης και απελπισία αφού είδαν την ταινία. «Ενιωσα κατάθλιψη όταν ξύπνησα πάλι σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε», γράφει κάποιος επισκέπτης του φόρουμ. «Είναι πολύ σκληρό, δεν θέλω να σκέφτομαι ότι ήταν μόνο μια ταινία και ότι η Πανδώρα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Θα προτιμούσα να ζήσω εκεί», λέει ένας άλλος στην ιστοσελίδα Νaviblue. com. Στο ίδιο σάιτ ένας φαν της ταινίας έγραψε: «Σκέφτηκα να αυτοκτονήσω με την ελπίδα ότι θα ξαναγεννηθώ σε έναν κόσμο σαν αυτόν της Πανδώρας».

Η αλήθεια είναι ότι και άλλες ταινίες- το «Κουρδιστό Πορτοκάλι», οι «Γεννημένοι Δολοφόνοι», «Μάτριξ» έχουν προκαλέσει ακραίες αντιδράσεις. Η τεχνολογία 3D όμως απορροφά τον θεατή με έναν πρωτοφανή τρόπο. «Ο κόσμος της οθόνης φαίνεται πιο ζωντανός», δηλώνει ο Μάικλ Φόλεϊ, συγγραφέας του βιβλίου «Η εποχή της παραδοξότητας: γιατί στη σύγχρονη ζωή είναι δύσκολο να είμαστε ευτυχισμένοι». «Η γοητεία μιας πλαστής πραγματικότητας όπως αυτή του “Αvatar” λειτουργεί στο υποσυνείδητο», προσθέτει. Μπορεί, όμως, μια ταινία να μας κάνει να αρρωστήσουμε; «Ναι, μπορεί», είναι η απάντηση του δρ Γκόρντον Κλάριτζ, καθηγητή. «Όταν διαβάζεις κάτι, πρέπει να χρησιμοποιήσεις τη φαντασία σου για να το οπτικοποιήσεις. Εάν, όμως, το βλέπεις σε 3 διαστάσεις είναι δύσκολο να το διαχωρίσεις από την πραγματικότητα», εξηγεί.


Ο Βρετανός καθηγητής επισημαίνει ότι δεν πρέπει να υποτιμηθούν οι κίνδυνοι της τεχνολογίας 3D, υπενθυμίζοντας ότι στην ψυχιατρική, η εικονική πραγματικότητα χρησιμοποιείται ευρέως για τη θεραπεία των παρανοϊκών διαταραχών. «Χρησιμοποιούμε μια οθόνη για να διαπιστώσουμε πώς αντιδρά ο ασθενής στις σκηνές εικονικής πραγματικότητας που βλέπει», λέει. Εάν η εικονική πραγματικότητα σε συνθήκες εργαστηρίου μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά μας, δεν είναι παράλογο να υποθέσουμε ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο και στον κινηματογράφο.

.Η Ολυμπία Δουκάκη στην Αθήνα

Η φημισμένη ηθοποιός του θέατρου και του κινηματογράφου, Ολυμπία Δουκάκη, βρίσκεται στη χώρα μας, καλεσμένη του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθηνών και της Σχολής Δραματικής Τέχνης της Μιμής Ντενίση.
Η ελληνικής καταγωγής ηθοποιός, παράλληλα με την υποκριτική, ασχολείται με την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εχθές βράδυ, έδωσε διάλεξη στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, με θέμα την ιστορία μίας γυναίκας.
Η 79χρονη -ελληνικής καταγωγής- ηθοποιός, ένεκα της καταγωγής της από την Μάνη και την Μυτιλήνη, είναι ταυτοχρόνως ηθοποιός, παραγωγός, σκηνοθέτης, καθηγήτρια υποκριτικής στο Παν/μιο της Κολούμπια και ακτιβίστρια, ως μέλος πολλών οργανώσεων για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Θέλω να ξεύρω για τον πολιτισμό της Ελλάδος, να πάω στο θέατρο, στα μουσεία, γιατί δεν την ξεύρω καθόλου...», είπε με σπασμένα ελληνικά, η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός Ολυμπία Δουκάκη, εκφράζοντας έτσι την επιθυμία της να γνωρίσει καλύτερα τον πολιτισμό της σύγχρονης Ελλάδας, με αφορμή την επίσκεψή της στην Αθήνα.

Η Κίνα απαγορεύει το Avatar

Η κίνα προχωρά στην απαγόρευση της προβολής του Avatar απο τις κινηματογραφικές αίθουσες. Ομως κάνει κάτι που προκαλεί πραγματικά ερωτηματικά. Ενώ απαγορεύει την κανονική version δεν...

φαίνεται κάνει το ίδιο με την 3D. Για πιο λόγο και με τι σκεπτικό το κάνει αυτό κανείς δε ξέρει

Ο κώδικας του Ελληνικού αλφαβήτου

Α αρχική δύναμη του στοιχείου


Β ενέργεια επί του στερεού

Γ γήινο

Δ δύναμη που δομεί

Ε οριζόντια πορεία

Ζ ζωή

Η διπλή ακτινοβολία ενέργειας

Θ θέαση, θεός

Ι ακτινοβολία ενέργειας

Κ τα κάτω

Λ φωτισμός (ουρ) &υγρό (χοϊκά)

Μ ορατή φύση



Ν νους (ουρ) & νερά (χοϊκά)

Ξ =ΚΣ η κάσα, σώματα με μοριακή δομή

Ο κλεισμένο σε χώρο

Π πάτριο, πυρ, πνοή

Ρ υπέρτατο φωτισμό (ουρ), ροή (χοϊκά)

Σ εσωτερικά στοιχεία

Τ στερεό

Υ συσσωρευμένη δύναμη

Φ φως

Χ χοϊκά στοιχεία

Ψ =ΠΣ πυρ σε θέα εσωτερική

Ω στον πλανήτη γη



παραδείγματα



ΛΕΞΗ = Λ(Φωτισμός) + Ξ(ΚΣ κάσα), άρα λέξη= σκεύος φωτός = κάτι που εμπεριέχει ένα μήνυμα

ΥΠΝΟΣ= συσσωρευμένη δύναμη πνοής του Νου (ο ύπνος αναζωογονεί)

ΔΙΑΣ= αυτό που είναι δύναμη και την ακτινοβολεί

ΕΛΛΗΝ= Πεφωτισμένος νους

ΕΛΛΑΣ= πεφωτιζομένη έκταση (ΕΛ+ΛΑΑΣ)

ΠΙΕΡΙΑ= ο χώρος που δια του πυρός ακτινοβολεί

ΑΧΙΛΛΕΥΣ= ΑΧ Ι+ ΙΛΛΕΥΣ ο πατήρ όλων των ελλήνων

ΑΧΙ= δηλωτικό των αχαιών

ΙΛΛΕΥΣ= αυτός που κατήλθε και είναι φωτισμένος

ΙΚΩ= κάθοδος από πάνω προς τα κάτω= έρχομαι

ΗΚΩ= διπλή κάθοδος από πάνω προς τα κάτω= έφτασα

ΕΤΟΣ

ΣΙΤΕΣ= το υπόλοιπο έτος που δεν έχει έλθει ως τώρα

ΤΙΤΕΣ= το έτος που συσσωρεύτηκε, παρήλθε (εφέτος)

ΜΥΘΟΣ ΔΑΝΑΗΣ : το παιδί της Δανάης θα σκοτώσει τον παππού του Ακρίσιο,

η Δανάη γέννησε τον Περσέα, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή.

ΔΑΝΑΗ= δύναμη νωός

Salutate la Magna Grecia (ΥΠΟΚΛΙΘΕΙΤΕ στην Μεγαλη Ελλαδα)

Σύνθημα οπαδών σε ποδοσφαιρικό γήπεδο της Κάτω Ιταλίας. Το σύνθημα που ακούγεται από τα χείλη περίπου 5.000 οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλεως του Κρότωνα, σημαντική αρχαία Ελληνική πόλη της Κάτω Ιταλίας, είναι το εξής:
Salutate la Magna Grecia. Σε μετάφραση ΧΑΙΡΕΤΗΣΤΕ (ΥΠΟΚΛΙΘΕΙΤΕ) ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ !!! Το σύνθημα απευθύνεται στην αντίπαλη ομάδα για να τις υπενθυμίσει που βρίσκεται...

Δειτε το βιντεο εδω..http://www.youtube.com/watch?v=HxLw8AagrUA

ΔΗΜΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΩΝ Ελληνόφωνοι από την Κάτω Ιταλία στο Δήμο.

Αποστολή από 44 άτομα από τις Ελληνόφωνες περιοχές της Κάτω Ιταλίας επισκέφτηκαν τη Λευκάδα με επί κεφαλής τον Antonio Anchora Παγκόσμιο Πρέσβη του Ελληνισμού (Αmbassador of Hellenism in the Word).




Την αποστολή υποδέχτηκε στο Δημαρχείο Απολλωνίων ο δήμαρχος Γιώργος Λογοθέτης όπου και συζητήθηκε η πρόταση όπως στις εκδηλώσεις του 2010 ο Δήμος Απολλωνίων να τιμήσει τους Ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας στις περιοχές Grekosalentia και Kalabria.

Στην συνάντηση πήρε μέρος και ο κ. Γιάννης Κουτσανδρέας εκπρόσωπος του Δήμου Ιλίου (Νέα Λιόσια) που έχει αδελφοποιηθεί με τον Ελληνόφωνο Δήμο Κοριλιάνο στην Απουλία και ο Νίκος Σουρέλης από τον Σύλλογο ΦΙΛΟΙ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ στα Γιάννενα. Από το Δήμο Απολλωνίων πήρε μέρος ο Δημοτικός Σύμβουλος Σπύρος Ρομποτής από το Αθάνι και επίσης Αθανίτης ερευνητής Σπύρος Μπογόρδος που έχει κάνει έργο ζωής του την μελέτη για τους ελληνόφωνους από την Καλαβρία που από την Κάτω Ιταλία μετοίκησαν και ίδρυσαν το χωριό του το Αθάνι.

Κοινή πρόταση όλων ήταν να ενημερωθούν όλοι οι Δήμοι της Ελλάδας που έχουν αδελφοποιηθεί με Ελληνόφωνους Δήμους της Κάτω Ιταλίας και μαζί να προγραμματιστούν οι εκδηλώσεις στη Βασιλική και ολόκληρο το νησί της Λευκάδας το 2010. Πρόκειται για ιστορικής σημασίας εκδηλώσεις αφού για πρώτη φορά θα πραγματοποιηθεί τέτοια σύναξη στην Ελλάδα.

O ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Ιδιαίτερα έντονα εκδηλώνεται η μισελληνική δραστηριότητα των ιουδαίων, κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Οι εβραίοι επιδόθηκαν στην διάβρωση και αυτής ακόμη της βυζαντινής αυτοκρατορίας, γεγονός αναμενόμενο, ύστερα από την υπέρμετρη ανοχή την οποία επέδειξε το Βυζάντιο απέναντι στο εβραϊκό στοιχείο.




Αξίζει να σημειωθεί ότι το 614 μ.Χ. με κοινή δράση εβραίων και Περσών, κατελήφθησαν τα Ιεροσόλυμα και εσφάγησαν από τους εβραίους 90.000 'Έλληνες. Την εποχή εκείνη οι ραββίνοι, σε καθημερινή βάση επαναλάμβαναν στις συνομιλίες τους τον ακόλουθο στίχο: «Οι απόγονοι του Ιακώβ θα κυριαρχήσουν και θα καταρρίψουν τα λείψανα της Πόλεως...»



Το 628 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ηράκλειος επισκέπτεται τα Ιεροσόλυμα και πείθεται -ιδίοις όμμασι- για το υποχθόνιο έργο των εβραίων. 'Εχοντας επίγνωση των δεινών που επέφερε η ιουδαϊκή δολοπλοκία, θα προβεί στη λήψη πολλών μέτρων για την ασφάλεια του κράτους. Μεταξύ δε αυτών συγκαταλέγεται και η ενεργοποίηση του νόμου του αυτοκράτορα Ανδριανού, ο οποίος απαγόρευε στους εβραίους να πλησιάζουν τα Ιεροσόλυμα. ''Ομως οι ιουδαίοι δεν πτοήθηκαν.



'Εχει προηγηθεί κατά τρεις περίπου αιώνες η άνανδρη δολοφονία του Αυτοκράτορος Ιουλιανού, το 363 μ.Χ., από εβραίο εκχριστιανισμένο στρατιώτη, σύμφωνα με όσα εξιστορεί ο Λιβάνιος στον «Επιτάφιο».



Ενδεικτική των δολίων μέσων των οποίων οι εβραίοι μετέρχονταν, προκειμένου να προξενήσουν ανθελληνικά κτυπήματα, είναι και η μέθοδος την οποία χρησιμοποίησαν, προκειμένου να εξωθήσουν τους άραβες στην καταστροφή της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, στην οποία ήταν συγκεντρωμένο το απάνθισμα της αρχαίας Ελληνικής σοφίας. Στις 21 Δεκεμβρίου του 640 μ.Χ. οι εβραίοι έπεισαν τον άραβα στρατηγό που κατέλαβε την Αλεξάνδρεια, να πυρπολήσει τη βιβλιοθήκη, επικαλούμενοι το επιχείρημα, ότι τα βιβλία που φυλάσσονται εντός αυτής αντίκεινται στο Κοράνιο, επομένως είναι επιζήμια. Είχε προηγηθεί η λεηλασία της βιβλιοθήκης από το εβραϊκό στοιχείο, αποκομίζοντας μοναδικούς θησαυρούς τους οποίους οι σιωνιστές κατέχουν και αξιοποιούν ακόμη και σήμερα.



Είναι ιστορικά τεκμηριωμένο, ότι οι εβραίοι υπονόμευσαν τον Ελληνισμό κατά τα δύσκολα χρόνια του Βυζαντίου (600-800 μ.Χ.), παρέχοντας κάθε δυνατή βοήθεια στους εισβολείς, αλλά και ενισχύοντας τις φθοροποιές εσωτερικές διαμάχες και έριδες (Εικονομαχία). Οι εβραίοι μέσω ομοεθνών τους συμβούλων που διέθεταν στην αυλή του Αυτοκράτορα Λέοντα του Γ' και του Κωνσταντίου του Ε', προώθησαν τις εβραϊκές αντιλήψεις της εικονομαχίας σε τέτοιο σημείο, ώστε οι εικονολάτρες να κατηγορούν όσους αντιμάχονταν τις εικόνες ως «ιουδαϊζοντες».



Κατά τα χρόνια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Φωκά στην Αντιόχεια, πραγματοποιείται η μεγαλύτερη σφαγή Ελλήνων από εβραίους. 'Έχουν προηγηθεί, οι επαναστάσεις των εβραίων στην Κύπρο και στην Κυρηναϊκή, οι οποίες συγκαταλέγονται στις αιματηρές διώξεις που γνώρισε κατά τη μακραίωνη ιστορία του ο ελληνισμός. Τουλάχιστον 240.000 Έλληνες στην Αφρική και 100.000 στην Κύπρο, γνώρισαν τον πλέον φρικτό θάνατο από τους σημίτες.



Η ανθελληνική τοποθέτηση των σημιτών, διαφαίνεται ευκρινέστερα κατά την περίοδο εκείνη, κατά την οποία εντάθηκαν οι επιδρομές των αράβων. Οι εβραίοι συμπαρατάχθηκαν ενεργά στους άραβες εισβολείς, επαναλαμβάνοντας τη στάση που τήρησαν κατά την εισβολή του Πέρση Χοσρόη του Β'. Έχει μάλιστα καταγραφεί στην ιστορία, η κοινή επίθεση σημιτών και περσών κατά του βυζαντίου, υπό τη διοίκηση του σατράπη Σαρμπαζάρ.



Από τον 5ο μ.Χ. αιώνα, η εβραϊκή παροικία της Κωνσταντινουπόλεως αυξάνει σε πληθυσμό και συγκεντρώνεται στο τμήμα εκείνο που έφερε το όνομα «Χάλκινος Αγορά». Οι ραδιουργίες που ανέπτυσσαν όμως οι εβραίοι, έγιναν αιτία της εκδιώξεώς τους από την περιοχή εκείνη.



Ο Θεοδόσιος ο Β', παρά το γεγονός ότι διακατεχόταν από ακραιφνή φιλοσημιτικά αισθήματα, θα αναγκασθεί ύστερα από πιέσεις, να εκδώσει διάταγμα εκτοπίσεως των ιουδαίων από εκείνο το τμήμα της πόλεως, ενέργεια η οποία σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, αποδίδεται όχι στον Θεοδόσιο αλλά στον Ιουστινιανό τον Β'. Παράλληλα θα κλείσει και η Συναγωγή ως άνδρο επικίνδυνο. Όποιος κι αν ήταν όμως ο αυτοκράτορας που έλαβε τα αντιεβραϊκά μέτρα, σημασία έχει ο εντοπισμός του παρασιτικού ρόλου που ασκούσαν και στο Βυζάντιο.



Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να αποδοθεί στην κρίσιμη εκείνη χρονική στιγμή, κατά την οποία εκδηλώθηκαν οι σλαβικές επιδρομές κατά της Ελλάδος. Είχε προηγηθεί η δόλια προσπάθεια των εβραίων, να ανέλθει στον αυτοκρατορικό θρόνο μία πανούργα γυναίκα, εβραϊκής καταγωγής. Επρόκειτο για την κόρη του Επιτρόπου του ανήλικου Αυτοκράτορα Αρκαδίου, του Ρουφίνου. Η προσπάθεια αυτή τελικά δεν τελεσφόρησε. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με μια άλλη εβραϊκή διείσδυση που έγινε τον 8ο αιώνα μ.Χ., όταν οι εβραίοι πέτυχαν αυτό το τόλμημα, καθόλου τυχαία. Συνέπιπτε με την έξαρση της εικονομαχίας αφ' ενός (μία διαμάχη με φαινομενικό θρησκευτικό-θεολογικό χαρακτήρα, υποκινούμενη σαφώς από τους εβραίους διαβρωτικά, δεδομένου ότι την απεικόνιση των μορφών στη θρησκεία απαγορεύουν οι ιουδαϊκές παραδόσεις) και με την εισβολή των σλάβων στα Ελληνικά εδάφη αφ' ετέρου. Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε αυτή την περίοδο της σκληρής δοκιμασίας για τον Ελληνισμό, επικεντρώνει το «επιστημονικό» ενδιαφέρον του, ο σιωνιστής «ιστορικός» Φαλμεράϋερ, προκειμένου να αποφανθεί περί... της «σλαβικής καταγωγής των Ελλήνων!», ισχυριζόμενος αδιάντροπα και αντιεπιστημονικά ότι επήλθε, δήθεν, φυλετική επιμειξία.

__________________

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

Η σύγκρουση ανάμεσα στον Ελληνισμό και στον εβραϊσμό, συγκεκριμενοποιείται προς τα τέλη του 17ου αιώνα π.Χ., σε μία περίοδο κατά την οποία συντελείται μία πολιτιστική ανάπτυξη των Φιλισταίων στις ακτές της Παλαιστίνης. Οι Φιλισταίοι ως γνωστόν είναι ελληνικό φύλο που έλκει την καταγωγή από τους Αχαιούς, προέρχεται δε από την Κρήτη.




Οι Φιλισταίοι λοιπόν, φορείς μίας υψηλής πολιτιστικής παραδόσεως που όμοιά της δεν είχαν ποτέ γνωρίσει οι νομάδες σημίτες, επεκτείνονται σε ολόκληρη την περιοχή της Παλαιστίνης. Τότε ακριβώς επιχειρείται λυσσωδώς η εκδίωξή τους από τους Χανανίτες και τους ευρισκόμενους σε πρωτόγονη κατάσταση περιφερόμενους ιουδαίους. Μέχρι να επέλθει η επιβολή των Φιλισταίων, προηγήθηκε ένας αγώνας αδυσώπητος, σηματοδοτώντας την αρχή της συγκρούσεως, ανάμεσα στον Ελληνισμό και στον εβραϊσμό.



Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί, ότι τους Φιλισταίους οι Αιγύπτιοι τους αποκαλούσαν «Παλαισάτι», δηλαδή πρόσφυγες, ονομασία από την οποία προήλθε αργότερα η λέξη «Παλαιστίνιος». Ανιχνεύοντας τις πηγές του παρελθόντος, προκύπτει ότι η χώρα της Παλαιστίνης, ουσιαστικά γη Ελληνική, έλαβε την ονομασία της από τον Ηρόδοτο. Το δε νότιο τμήμα της Παλαιστίνης, της γης δηλαδή των «Παλαισάτι» - Φιλισταίων, ονομαζόταν από τους εβραίους «νεγέβ των Χερεθί», φράση η οποία σημαίνει «νότος των Κρητών» ακριβώς λόγω της κυρίαρχης παρουσίας των Φιλισταίων στην περιοχή.



Οι εβραίοι, ουδέποτε συμβιβάστηκαν με την Ελληνική παρουσία στην Παλαιστίνη. Αντιπροσωπευτικό δε των αισθημάτων που έτρεφαν και που εξακολουθούν να τρέφουν για τους Έλληνες, είναι το ακόλουθο απόσπασμα, προερχόμενο από τον «προφήτη» Σοφωνία (6ος αιώνας π.Χ.), έναν από τους απειράριθμους συγγραφείς περικοπών της Παλαιάς Διαθήκης: «Αλίμονον εις τους κατοικούντας εις τα παράλια της θαλάσσης, εις το έθνος των Κρητών. Ιδού ο λόγος του κυρίου εναντίον σας: Θα σε ταπεινώσω, χώρα των Φιλισταίων, θα σε ερημώσω, ώστε ουδείς κάτοικος να υπάρχη. Και θα γίνει λιβάδιον, βοσκότοπος δια τους ποιμένας και μάνδρα δια τα πρόβατα. Αύτη θα μοιρασθή δια κλήρου εις το υπόλοιπον του Οίκου του Ιούδα...»



Εξ άλλου η επινόηση και διαιώνιση του μύθου της κατατροπώσεως του Φιλισταίου Γολιάθ από τον ισχνό εβραίο Δαυίδ αποτελεί έναν μύθο που συνιστά κωδικοποίηση μιας οδυνηρής πραγματικότητας, η οποία αλληγορεί την προσπάθεια που κατέβαλλε δια δόλου ο σιωνισμός, προκειμένου να επιτύχει την εξόντωση του πανίσχυρου μυικά, αλλά άδολου Γολιάθ (Ελληνισμού), με σκοπό την τελική εξόντωσή του. Υποδηλώνει την σύγκρουση της δολιότητας με τη δύναμη και την επικράτηση της πρώτης.



Επανερχόμενοι στο κυρίως θέμα, πρέπει να τονίσουμε ότι την Ελληνικότητα των Φιλισταίων δεν διανοούνται να την αμφισβητήσουν ούτε τα ίδια τα φερέφωνα του εβραϊσμού. Χαρακτηριστική επ' αυτού είναι η περίπτωση του πρέσβη Γ. Τσορμπατζή, γνωστού φιλοσιωνιστή, ο οποίος σε βιβλίο που εξέδωσε το 1905 υπό τον τίτλο «Ηώς της Εβραϊκής Παλιγγενεσίας», αναφορικά με την καταγωγή των Φιλισταίων, παραθέτει τα ακόλουθα αποκαλυπτικά στοιχεία: «Οι Φιλισταίοι ήταν 'Ελληνες, Κρήτες ιδία, αποικήσαντες εις Παλαιστίνην κατά το 1500 ή 1800 π.Χ., ήτοι επί της εποχής του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Παρά την Βηθλεέμ ευρέθη μία των κυριοτέρων πόλεων, η Μητρόπολις ίσως των Φιλισταίων, εκτισμένη επί ερειπίων ετέρας πόλεως των αρχαίων ιθαγενών Χαναναίων, ηττηθέντων προφανώς υπ' εκείνων. Τα εν τοις τάφοις των Φιλισταίων ευρεθέντα χαλκά ή αργυρά κοσμήματα και πήλινα αγγεία, προδίδουν αριδήλως την Μυκηναϊκήν τέχνην των, αντιθέτως προς τα εν τοις συγχρόνοις τάφοις ευρήματα, πάντα ευτελούς και πρωτογόνου σχεδόν νεολιθικής εποχής, ενώ και τα οστά των τάφων των Φιλισταίων, καταδεικνύουν ομοίως την ανθρωπολογικήν διαφοράς της φυλής. Ετέρα έκπληξις την οποίαν επεφύλαττεν εις την Ελληνικήν Ιστορίαν η αρχαιολογική σκαπάνη, είναι ότι δεν παρελάβομεν ημείς την γραφήν των Φοινίκων, αλλ' οι Φοίνικες παρά των Φιλισταίων υπό τον αρχαιότατον ιερογλυφικόν τύπον, 22 γράμματα του οποίου απετέλεσεν την βάσιν του βραδύτερον μεταδοθέντος εκ Φοινίκης αλφαβήτου...»



Κατά πολύ αργότερα, οι έχοντες σημιτική καταγωγή Φοίνικες, θα πολεμήσουν λυσσαλέα τον Ελληνισμό σε όλες τις περιοχές του, με σκοπό να καταστούν ισχυρή ναυτική δύναμη. Οι Φοίνικες θα συνεργασθούν στενά με τους Πέρσες εναντίον των Ελλήνων και το 498 π.Χ., έτος κατά το οποίο οργανώθηκε από τον Αρισταγόρα και τον Ιστιαίο η Ιωνική Επανάσταση κατά των Περσών, οι 'Ιωνες θα κατατροπώσουν τον φοινικικό στόλο πλησίον της Σαλαμίνας της Κύπρου.



Θα επακολουθήσει μία δυσμενής έκβαση των θαλασσίων επιχειρήσεων τις οποίες διεξήγαν οι Έλληνες, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη διάλυση του στόλου των Ιώνων από τους Φοίνικες, ύστερα από ναυμαχία που δόθηκε κοντά στη νήσο Λόδη το 596 π.Χ. Αιτία της ήττας ήταν η οργανωτική αδυναμία του Ιωνικού στόλου, ήττα η οποία θα ανοίξει το δρόμο στους Πέρσες για την κατάληψη της Μιλήτου και την εξόντωση των κατοίκων της. Μία άγνωστη πτυχή στους ελληνοπερσικούς πολέμους αποτελεί το γεγονός ότι στην εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Ελλάδας, σημαντικότατο παρασκηνιακό ρόλο διαδραμάτισε η σύζυγος του Πέρση βασιλιά, η εβραία Εσθήρ. Η Εσθήρ προκειμένου να επηρεάσει αποφασιστικά τη γνώμη του Ξέρξη, αναφορικά με το ζήτημα της εκστρατείας, εξόντωσε το φιλέλληνα σύμβουλό του Αμμάν και σε πλήρη σύμπνοια με τον επίσης εβραϊκής καταγωγής πρωθυπουργό Μαρδοχαίο, έστρεψαν τον Πέρση αυτοκράτορα κατά των Ελληνικών πόλεων.



'Όταν ο Ξέρξης θα εκστρατεύσει κατά της Ελλάδος, το 480 π.Χ. ο φοινικικός στόλος με το βασιλιά της Σιδώνας Τετρανέστο, της Τύρου Μάπεν και της Αράδου Μερβαάλ, θα μεταφέρει το μηδικό ασκέρι στα ελληνικά εδάφη. Οι φοίνικες όμως δεν περιορίσθηκαν σε αυτές τους τις ανθελληνικές ενέργειες, αλλά επετέθηκαν και στην Μεγάλη Ελλάδα κατά των Ελλήνων, σε σύμπραξη με τους αποίκους τους Καρχηδονίους. Ωστόσο τα μισελληνικά τους σχέδια δεν ευοδώθηκαν. Την ημέρα κατά την οποία ο περσικός στόλος που είχε φοινικική ηγεσία καταστράφηκε στην ένδοξη ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.χ., ο τύραννος των Συρακουσών Γύλων, νικούσε τα στρατεύματα των Φοινίκων στην μάχη που διεξήχθη κοντά στην Ιμέρα, κατά την οποία μάλιστα σκοτώθηκε και ο αρχηγός των Φοινίκων Αμίλκας. Δεν θα πρέπει, οπωσδήποτε, να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι ο προδότης στη μάχη των Θερμοπυλών, ο μηδίσας Εφιάλτης, ήταν γεφυραίος...



Όμως οι εβραϊκές ραδιουργίες δεν σταματούν στο σημείο αυτό. Ο «περιούσιος λαός» εμπνεόμενος από τον ιουδαίο ιστορικό Φλ. Ιώσηππο, ο οποίος στα έργα του «Λόγοι κατ' Απίωνος» και «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» επιχειρεί να υποβαθμίσει την ζωτική συμβολή των Ελλήνων στη γένεση του Πολιτισμού, επιδίδεται στην διαστροφή της αλήθειας.



Πληθώρα ιστορικών στοιχείων αποδεικνύουν ότι ανάμεσα στο 1000 και στο 500 π.Χ. κλιμακώνεται εντονότατα η αντίθεση ανάμεσα στους 'Ελληνες και στους Φοίνικες εμπόρους. Η κυριαρχία στη Μεσόγειο, αποτελεί ζωτικό στόχο αμφοτέρων των πλευρών, η επίτευξη του οποίου συνεπάγεται τον έλεγχο της οικονομικής ζώνης της ευρύτερης περιοχής. Κάτω από αυτή την εξήγηση παρέχεται μία επαρκής απάντηση στο ερώτημα, γιατί οι φοίνικες εξέθρεψαν ένα πρωτοφανές μίσος κατά των Ελλήνων και έγιναν μηδίσαντες. Είναι απόλυτα τεκμηριωμένο ότι οι Γεφυραίοι (σημιτικής καταγωγής) συνετέλεσαν αποφασιστικά τόσο στην συνθηκολόγηση της Μιλήτου και της Αλικαρνασσού, όσο και στην υπονόμευση της άμυνας της Εφέσου, την οποία ανενδοίαστα κατέστρεψαν. Ο δε Γεφυραίος, με εξελληνισμένο όνομα, Ηρόστρατος, πυρπόλησε και κατέστρεψε το ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, δημιούργημα που συγκαταλεγόταν στα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.



'Έκδηλη υπήρξε επίσης η αντίδραση των εβραίων στην προσπάθεια την οποία κατέβαλλε ο Μ. Αλέξανδρος δια της οποίας απέβλεπε στην πολιτική ένωση του Ελληνισμού. Είναι ιστορικά γνωστό, ότι η μοναδική πόλη που αντιστάθηκε στο ενωτικό κήρυγμα του Αλεξάνδρου, πριν ξεκινήσει την εκστρατεία του προς την Ασία, ήταν η Θήβα. Η πόλη των Θηβών, αποτελούσε την ισχυρότερη, εντός Ελλάδος, κοινότητα των γεφυραίων, οι οποίοι υπήρξαν προγενέστερα οι πρώτοι μηδίσαντες στρεφόμενοι κατά του Ελληνισμού. Επίσης οι γεφυραίοι πρωτοστάτησαν στην εισαγωγή του του νοσηρού φαινομένου της ομοφυλοφιλίας και της παιδεραστίας στον ελλαδικό χώρο. Η καταστροφή της κοινότητας των γεφυραίων και η εξάλειψη της ισχύος τους, επέφερε την ενότητα του Ελληνισμού. Κατά την διεξαγωγή της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου προς την Ασία και συγκεκριμένα κατά τη διέλευση της Μικράς Ασίας, ο μακεδόνας στρατηλάτης έγινε μάρτυρας σωρείας ανθελληνικών ενεργειών που διέπραξαν οι γεφυραίοι, τους οποίους απέπεμψε από όσες Ελληνικές πόλεις απελευθερώθηκαν.



Ακόμα είναι γνωστό ότι ο Αλέξανδρος τους επέβαλλε, σαν ανταπόδοση και ελάχιστη τιμωρία για τα επαίσχυντα εγκλήματά τους, σκληρές οικονομικές κυρώσεις, ενώ πολλοί από αυτούς πλήρωσαν τις πράξεις τους με την ποινή του θανάτου. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονισθεί, ότι ιδιαίτερα σθεναρή αντίσταση στα στρατεύματα του Αλεξάνδρου προέβαλλε η σημιτική Τύρος, μία στάση η οποία ερμηνεύεται ως προσπάθεια του ιουδαϊσμού, να ανακόψει την ακάθεκτη προέλαση του στρατηλάτη και την ευεργετική επίδραση του Ελληνικού πνεύματος στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης. Επακολούθησε η αναίμακτη είσοδος των Ελληνικών στρατευμάτων στην Ιερουσαλήμ, η οποία ύστερα από την καταστροφή της Τύρου κατελήφθη αμαχητί. Πανικόβλητοι οι εβραίοι, δεν τόλμησαν να προβάλλουν την ελάχιστη αντίσταση, προκειμένου να μην έχουν την τύχη των κατοίκων της Τύρου. Μετά την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα, ο Μ. Αλέξανδρος, σύμφωνα με τη συνήθειά του να πραγματοποιεί θυσίες στους Θεούς των υποταγμένων λαών, θυσίασε και προς τον γιαχβέ. Όμως σε ένδειξη της απόλυτης κυριαρχίας του, εισέδυσε, παρά τις σαφείς απαγορεύσεις, στο άδυτο των αδύτων του Ναού του Σολομώντα, μία πράξη στην οποία προσδώθηκε από τους Ιουδαίους προσβλητικό περιεχόμενο.



Οι ιουδαϊκές ραδιουργίες ωστόσο δεν σταμάτησαν. Συνεχίσθηκαν, φθάνοντας στην αποκορύφωσή τους κατά τα χρόνια του Αντίοχου του Επιφανή. Ο Αντίοχος ωστόσο επεφύλαξε στους Ιουδαίους την επιβεβλημένη αντιμετώπισή τους. 'Οχι μόνο κατέπνιξε τις ιουδαϊκές αντιδράσεις στην περιοχή της Παλαιστίνης, αλλά παράλληλα κατέστρεψε τον Ναό του Σολομώντα, ανεγείροντας στην ίδια ακριβώς θέση μεγαλοπρεπή ναό αφιερωμένο στο Δία.



Επί της κυριαρχίας του Αντίοχου του Επιφανή, ο ιουδαϊσμός περιορίσθηκε θανάσιμα, συρρίκνωση την οποία οι εβραίοι δεν συγχώρεσαν ποτέ. Ενδεικτικά για το ανθελληνικό μένος που έτρεφαν οι εβραίοι, είναι τα βιβλία των Μακαβαίων. Το περιεχόμενό τους αναφέρεται στους πολέμους τους οποίους διεξήγαγαν οι εβραίοι κατά των Ελλήνων Αντιγόνων και αποτελούν μνημεία ανθελληνισμού.



Αξίζει να παρατεθεί το απόσπασμα που αναφέρεται στο θάνατο του Αντίοχου του Επιφανή, για του λόγου το αληθές: «Ο δε πανεπόπτης κύριος ο θεός του Ισραήλ, επάταξεν αυτόν ανιάτω και αοράτω πληγή, άρτι δε καταλήξαντος τον λόγον έλαβεν αυτόν ανήκεστος των σπλάχνων αλγηδών και πικραί των ένδον βάσανοι πάνυ δικαίως τον πολλαίς και ξενίζουσαις συμφοραίς ετέρων σπλάχνα βασανίζοντα»*



'Οταν το βασίλειο των Πτολεμαίων αντικαταστάθηκε από εκείνο των Σελευκιδών, οι εβραίοι εκμεταλλεύτηκαν την αστάθεια που δημιούργησε η μετάπτωση αυτή και υπό την καθοδήγηση των Μακκαβαίων, εξεγέρθηκαν αρχίζοντας έναν ένοπλο αγώνα με σκοπό την επικράτησή τους. Μετά από αιματηρές μάχες, οι Μακαββαίοι κατόρθωσαν να επιβάλλουν τον μωσαϊκό νόμο σε κάποιες περιοχές της Παλαιστίνης, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο εσωτερικές διαμάχες των Ελλήνων.



Το 63 π.Χ. εκδηλώθηκε νέα εξέγερση των εβραίων κατά των Ελλήνων αλλά και κατά των Ρωμαίων, κυριάρχων πλέον της Παλαιστίνης. Το 66 π.Χ. λαμβάνει χώρα στην Παλαιστίνη και νέα ιουδαϊκή ένοπλη επανάσταση, η οποία έφερε ως αποτέλεσμα την επικράτηση των εβραίων στην Ανθηδόνα, στην Ασκαλώνα καθώς και στη Γάζα, με αποτέλεσμα την γενικευμένη σφαγή των Ελλήνων. Ωστόσο, γρήγορα άρχισε η ανασύνταξη των Ελληνικών και ρωμαϊκών δυνάμεων, οι οποίες υπό την κάλυψη των ρωμαϊκών λεγεώνων του Τιβερίου, ξεκλήρισαν τουλάχιστον 50.000 εβραίους στην Αλεξάνδρεια.



Ουδέποτε σταμάτησε το υπονομευτικό έργο των εβραίων κατά του Ελληνισμού. Μεταξύ 115 και 116 μ.Χ., σημειώνεται μεγάλη εβραϊκή εξέγερση, η οποία συμπίπτει με τη νικηφόρα προέλαση του αυτοκράτορα Τραϊανού κατά των Περσών. Η εξέγερση θα προσλάβει πολυμέτωπο χαρακτήρα, καθώς εκδηλώνεται ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στην Κυρηναϊκή και στην Κύπρο. Θα επακολουθήσει η σφαγή στην Κυρηναϊκή από τους εβραίους 240.000 Ελλήνων υπερμάχων της πατρώας Ελληνικής θρησκείας, ενώ στην Κύπρο, οι ιουδαίοι θα κατασφάξουν 90.000 'Ελληνες και θα καταστρέψουν την πρωτεύουσα της νήσου, Σαλαμίνα. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι η θανάτωση χιλιάδων Ελλήνων επήλθε στην πυρά όταν παραδόθηκαν, ενώ ήταν εγκλωβισμένοι μέσα σε τεράστια αγάλματα του Μολώχ. Ήταν μια θυσία προς το θεό των εβραίων. Ο Ερνέστος Ρενάν αναφέρεται διεξοδικά στην εβραϊκή εξέγερση και χαρακτηριστικά τονίζει ότι η φρενίτιδα που κατέλαβε τους ιουδαίους ήταν τέτοια, ώστε έτρωγαν ωμά τα κρέατα των θυμάτων τους, τα δε έντερά των τα χρησιμοποιούσαν ως ζώνες...



Μεθοδεύσεις επίσης, όπως αυτής της βασίλισσας της Παλμύρας Ζηνοβίας -εβραϊκής καταγωγής (Μπαθ-Ζαβάι)- η οποία στην προσπάθειά της να καθυποτάξει τον Ελληνισμό της Ανατολής, βάπτισε το γιο της Βααλβαθάν, Αθηνόδωρο, ισχυριζόμενη ότι κατάγεται από την Κλεοπάτρα και εμφανιζόμενη παράλληλα δήθεν ως οραματίστρια της επανιδρύσεως του βασιλείου των Σελευκιδών, μόνο δολιότητα αποπνέουν.



Η εγκληματική δραστηριότητα των εβραίων συνεχίζεται απρόσκοπτα με την πάροδο των αιώνων. Παράλληλα επιδίδονται και στην συστηματική πλαστογράφηση και αλλοίωση των αρχαιοελληνικών κειμένων. Η εκτεταμένη αυτή πλαστογράφηση πραγματοποιήθηκε κυρίως από τους εβραίους, αλεξανδρινούς συγγραφείς, υπό την καθοδήγηση ραββίνων, κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζονται ότι «Πλάτων εστί Μωϋσής αττικίζων». Μία τεραστίων διαστάσεων παραχάραξη και διαστρέβλωση της πραγματικότητας συντελέσθηκε και εξακολουθεί με αμείωτη ένταση και σήμερα να συντελείται, με προκαθορισμένο στόχο την εξόντωση του Ελληνικού πνεύματος.

TAΛΜΟΥΘ ΤΟ ΙΕΡΟΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ.

Το Ταλμούδ αποτελεί το ιερότερο βιβλίο του ιουδαϊσμού. Η εξουσία που διαθέτει πάνω στη θρησκευτική ζωή των εβραίων προέχει εκείνη της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το ίδιο το Ταλμούδ στο Erubin 21b ('Εκδοση Soncino): "Υιέ μου, να προσέχεις περισσότερο στην παρατήρηση των λόγων των Γραφών, παρά στους λόγους της Παλαιάς Διαθήκης". Οι Γραφές υποστηρίζουν ότι το Ταλμούδ είναι μερικώς μια συλλογή παραδόσεων που έδωσε ο ίδιος ο Μωϋσής σε προφορική μορφή. Ο Χριστός κατεδίκασε τις παραδόσεις του Mishnah (πρώιμο Ταλμούδ) και εκείνους που το εδίδασκαν (Γραμματείς και Φαρισαίοι), επειδή εκμηδένιζε τις βιβλικές διδασκαλίες. Στο Mishnah, οι ραββίνοι αργότερα προσέθεσαν τα Gemara (ραββινικοί σχολιασμοί) και μαζί συνέστησαν το σημερινό Ταλμούδ. Υπάρχουν 2 διαφορετικές εκδόσεις του, εκείνο των Ιεροσολύμων και το Βαβυλωνιακό, με το δεύτερο να θεωρείται ως το αυθεντικότερο : "H εξουσία του Βαβυλωνιακού Ταλμούδ είναι επίσης ανώτερη εκείνης του Ιεροσολυμικού. Σε περιπτώσεις αμφιβολίας πρέπει κανείς να συμβουλεύεται το πρώτο προκειμένου να πάρει την απόφασή του." (R.C. Musaph-Andriesse, From Torah to Kabbalah: A Basic Introduction to the Writings of Judaism, σελ. 40).




Συνιστά τυπική τακτική παραπληροφόρησης των Φαρισαίων να αρνούνται την ύπαρξη των ακολούθων γραφών και να ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ψευδή κατασκευάσματα των 'αντι-σημιτών'. Αυτά τα επιχειρήματα μπορούν να κερδίσουν οπαδούς μόνο ανάμεσα σε όσους είναι αρκετά νωθροί για να επισκεφθούν τις βιβλιοθήκες όπου βρίσκονται τουλάχιστον οι αγγλικές μεταφράσεις του Ταλμούδ και να ελέγξουν τα αποσπάσματα αυτά και μόνοι τους. Ο ηρωϊκός ομότιμος καθηγητής του εβραϊκού Πανεπιστημίου Prof. Israel Shahak επιβεβαιώνει στο μνημειώδες έργο του, Jewish History, Jewish Religion" (London:Pluto Press), την κακοβουλία και τον ρατσισμό που περιέχεται στο Ταλμούδ.



ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΛΜΟΥΔ



"Οι εβραίοι αποκαλούνται ανθρώπινα όντα, αλλά οι μη-εβραίοι δεν είναι άνθρωποι. ΕΙΝΑΙ ΚΤΗΝΗ". TALMUD: Baba Mezia, 114b



"Ο Akum (μη-εβραίος) είναι σαν το σκυλί. Ναι, η γραφή λέει να τιμούμε το σκύλο περισσότερο από το μη-εβραίο" TALMUD: Ereget Raschi Erod, 22 30



"Αν και ο Θεός δημιούργησε τον μη-εβραίο, αυτός παραμένει ΖΩΟ με ανθρώπινη μορφή. Δεν είναι πρέπον για έναν εβραίο να υπηρετείται από ένα ζώο. Επομένως θα υπηρετείται από ζώα με ανθρώπινη μορφή" TALMUD: Midrasch Talpioth, σελ.225, Warsaw 1855



"Μια έγκυος εβραία δεν είναι καλύτερη από ένα έγκυο ΖΩΟ. " TALMUD: Coschen Hamischpat 405



"Αν και ο μη-εβραίος διαθέτει την ίδια σωματική δομή με τον εβραίο, συγκρίνεται με τον εβραίο όπως ο πίθηκος με τον άνθρωπο." TALMUD: Schene luchoth haberuth, σελ.250b



"Οι ψυχές των μη-εβραίων προέρχονται από ακάθαρτα πνεύματα και αποκαλούνται ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ." TALMUD: Jalkut Rubeni gadol 12b



"Αν φας μαζί με έναν μη-εβραίο είναι σαν να τρως με ένα σκύλο." TALMUD: Tosapoth, Jebamoth 94b



"Αν ένας εβραίος έχει έναν μη-εβραίο υπηρέτη η καμαριέρα που πεθάνει, κανείς δε θα πρέπει να συλληπηθεί τον εβραίο. Θα πρέπει να πείτε στον εβραίο : 'Ο Θεός θα αποκαταστήσει την 'απώλειά' σου', σαν ακριβώς να είχε ψοφήσει ένα από τα ζώα του." TALMUD: Jore Dea 377



"Η σεξουαλική επαφή μεταξύ των μη-εβραίων είναι όπως η συνουσία των ζώων." TALMUD: Sanhedrin 74b



"ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΜΗ-ΕΒΡΑΙΟΥ." TALMUD: Sepher Ikkarim III c 25



"Είναι ο νόμος να θανατώνεται οποιοσδήποτε αρνείται το Torah. Οι Χριστιανοί συγκαταλέγονται στους αρνητές του Τorah." TALMUD: Coschen Hamischpat, Hagah 425



"'Εναν αιρετικό μη-εβραίο μπορείτε να τον σκοτώσετε ευθέως με τα ίδια σας τα χέρια." TALMUD: Abodah Zara, 4b



"Κάθε εβραίος που χύνει το αίμα των αθέων (μή εβραίων), κάνει το ίδιο με μια θυσία προς το Θεό." TALMUD: Bammidber raba c 21 & jalkut 772



"Οποιοσδήποτε δείχνει ανυπακοή στους ραββίνους είναι άξιος θανάτου και θα τιμωρηθεί με το να βραστεί σε καυτά κόπρανα στην κόλαση." Erubin 21b.



"Αν ένας εβραίος μπει στον πειρασμό να διαπράξει κακό, θα πρέπει να πάει σε μια πόλη όπου θα είναι άγνωστος και να κάνει το κακό εκεί." Moed Kattan 17a .



Στο Kerithoth 6b κάτω από την υποκεφαλίδα "Oil of Anointing" ('Ελαιο του Χρίσματος) και στο Berakoth 58a οι γυναίκες των απίστων εξισώνονται με ζώα ("γαϊδούρες").



Οι εβραίοι είναι Θεϊκοί : Sanhedrin 58b. "Αν ένας ειδωλολάτρης (μη-εβραίος) χτυπήσει έναν εβραίο, ο μη-εβραίος πρέπει να θανατωθεί. Το να χτυπήσει κανείς έναν εβραίο είναι το ίδιο με το να χτυπήσει το Θεό."



Οι εβραίοι μπορούν ελεύθερα να εξαπατούν τους απίστους : Sanhedrin 57a . "'Ένας εβραίος δε χρειάζεται να πληρώσει σε έναν μη-εβραίο τους χρωστούμενους μισθούς για τη δουλειά του."



Οι εβραίοι διαθέτουν υψηλότερο νομικό κύρος : Baba Kamma 37b. "Αν ένα βόδι ισραηλίτη σκοτώσει το βόδι ενός Κανανίτη δεν υπάρχει ευθύνη, αλλά αν το βόδι ενός Κανανίτη σκοτώσει το βόδι ενός ισραηλίτη...η πληρωμή πρέπει να αποδωθεί στο ακέραιο."



Οι εβραίοι μπορούν να κλέψουν τους μη-εβραίους : Baba Mezia 24a. "Αν ένας εβραίος βρει ένα αντικείμενο χαμένο από κάποιον μη-εβραίο("ειδωλολάτρη") δε χρειάζεται αυτό να επιστραφεί." (Επιβεβαιώνεται επίσης στο Baba Kamma 113b).



"Ο Θεός δε θα λυπηθεί έναν εβραίο που παντρεύει την κόρη του με έναν γέρο άνδρα ή που βρίσκει γυναίκα για τον μικρό ακόμη υιό του ή επιστρέφει ένα χαμένο αντικείμενο σε έναν άπιστο..." Sanhedrin 76a .



Οι εβραίοι δικαιούνται να ληστεύουν και να φονεύουν μη-εβραίους : Sanhedrin 57a. "Όταν ένας εβραίος φονεύει έναν μη-εβραίο δεν ισχύει η θανατική ποινή. Οτιδήποτε κλέψει ένας εβραίος από έναν άπιστο μπορεί να το κρατήσει.



"Οι μη-εβραίοι είναι εκτός της προστασίας του νόμου και ο Θεός έχει 'εκθέσει τα χρήματά τους στο ισραήλ'." Baba Kamma 37b.



Οι εβραίοι μπορούν να πουν ψέμματα σε μη-εβραίους : Baba Kamma 113a. "Οι εβραίοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν ψέμματα (τεχνάσματα) για να κατατροπώσουν έναν μη-εβραίο".



Τα παιδιά των μη-εβραίων είναι υπάνθρωποι : Yebamoth 98a. "Όλα τα παιδιά των απίστων είναι ζώα."



"Τα κορίτσια των μη-εβραίων βρίσκονται σε κατάσταση niddah (ακαθαρσίας) από τη γέννα τους." Abodah Zarah 36b.



"Οι μη-εβραίοι προτιμούν να συνουσιάζονται με αγελάδες" Abodah Zarah 22a-22b.



"Τα σκεύη των μη-εβραίων αναδίδουν μια χειρότερη γεύση στο φαγητό που έχει μαγειρευτεί μέσα τους."Abodah Zarah 67b.



Προσβολές προς την Παναγία : Sanhedrin 106a. Η μητέρα του Ιησού ήταν μια πόρνη : "Εκείνη που ήταν απόγονος βασιλέων και κυβερνητών έκανε την πόρνη στους μαραγκούς." Επίσης στην Υποσημείωση #2 του Shabbath 104b δηλώνεται ότι στην 'αλογόκριτη' έκδοση του Ταλμούδ γράφεται ότι η μητέρα του Ιησού, "Miriam η κομμώτρια" είχε κάνει έρωτα με πολλούς άνδρες.



Κακεντρέχειες για τον πρόωρο θάνατο του Χριστού : Ένα κείμενο από το Sanhedrin 106 κομπάζει επιδοκιμαστικά για την πρώιμη ηλικία στην οποία πέθανε ο Ιησούς : "Δεν έχεις ακούσει πόσο χρονών ήταν ο Balaam (Ιησούς); - Απάντησε εκείνος : Δε δηλώνεται ακριβώς, αλλά, όπως είναι γραμμένο, οι Αιματηροί και απατηλοί άνδρες δε θα ζήσουν το μισό των ημερών. Συνεπάγεται ότι ήταν 33ων ή 34ων ετών."



Ο Ιησούς ήταν Μάγος : Sanhedrin 43a . Λέει ότι ο Ιησούς ("Yeshu" και στην Υποσημείωση #6, Ιησούς "ο Ναζωραίος") εκτελέστηκε επειδή εξασκούσε μαγεία.



Στο Gittin 57a αναφέρεται ότι ο Ιησούς (Υποσημείωση #4) βράζεται σε "καυτά σκατά".



Σύμφωνα με το Sanhedrin 43a, ο Ιησούς άξιζε την εκτέλεση : "Την παραμονή του Πάσχα, ο Ιησούς κρεμάστηκε...Νομίζεις μήπως ότι ήταν κάποιον για τον οποίο θα έπρεπε να υπάρξει κάποια υπεράσπιση; Δεν ήταν ένας Mesith (πλάνος);"



"Οι Χριστιανοί ("minim") και όλοι οι υπόλοιποι που απορρίπτουν το Ταλμούδ θα πάνε στην κόλαση και θα τιμωρούνται εκεί για όλες τις γενιές." (βλ. Υποσημείωση #11 για τον ορισμό των "minim") Rosh Hashanah 17a .



"Αυτοί που διαβάζουν την Καινή Διαθήκη (μη κανονικά βιβλία, βλ. Υποσημείωση #9) δε έχουν θέση στον κόσμο που έρχεται Sanhedrin 90a .



"Οι εβραίοι πρέπει να καταστρέψουν τα βιβλία των Χριστιανών, π.χ. την Καινή Διαθήκη" Shabbath 116a (σελ. 569). Βλ. Υποσημείωση #6.



Ο Israel Shahak αναφέρει ότι οι Σιωνιστές έκαψαν εκατοντάδες Καινές Διαθήκες στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη στις 23 Μαρτίου του 1980 (παραπομπή Jewish History, Jewish Religion, σελ. 21).



Διεσταμμένες και Παρανοικές Διδασκαλίες : Gittin 69a : "Για να θεραπεύσει τη σάρκα του ένας εβραίος, θα πρέπει να πάρει τη σκόνη που βρίσκεται στη σκιά μιας υπαίθριας τουαλέτας, να την ανακατέψει με μέλι και να την φάει".



Στο Shabbath 41a δίδεται ο νόμος που κανονίζει πως οι εβραίοι θα ουρούν με ιερό τρόπο(!!!)



Το Yebamoth 63a δηλώνει ότι ο Αδάμ συνουσιαζόταν με όλα τα ζώα του Κήπου της Εδέμ(!)



To Yebamoth 63a δηλώνει επίσης ότι η γεωργία είναι η ευτελέστερη των ενασχολήσεων



"'Ενας εβραίος δικαιούται να παντρευφθεί ένα τρίχρονο κορίτσι (συγκεκριμένα τριών ετών "και μιας ημέρας")". Sanhedrin 55b.



"'Ενας εβραίος μπορεί να συνουσιαστεί με ένα παιδί, αρκεί το παιδί να είναι λιγότερο από 9 ετών." Sanhedrin 54b.



"Δεν είναι σημαντικό όταν ένας άντρας συνουσιάζεται με ένα μικρό κοριτσάκι." Kethuboth 11b.



"Μια γυναίκα που συνουσιάστηκε με ζώο δικαιούται να παντρευθεί έναν εβραίο ιερέα. Μια γυναίκα που συνευρέθηκε με έναν δαίμονα επίσης δικαιούται να παντρευθεί έναν εβραίο ιερέα." Yebamoth 59b.



Το Abodah Zarah 17a δηλώνει ότι δεν υπάρχει ούτε μια πόρνη στον κόσμο με την οποία δε πήγε ο Ραββίνος Eleazar.



Το Hagigah 27a αναφέρει ότι κανένας ραββίνος δε μπορεί να πάει ποτέ στην κόλαση (θα έχουν το ακαταλόγιστο φαίνεται...).



"'Ενας ραββίνος έρχεται σε διαλεκτική σύγκρουση με τον Θεό και Τον νικά. Ο Θεός παραδέχεται τον ραββίνο ότι νίκησε στη σύγκρουση" Baba Mezia 59b.



Στο Gittin 70a. οι ραββίνοι διδάσκουν : "Με το που θα εξέλθει κάποιος από μια υπαίθρια τουαλέτα, δε θα πρέπει να έρθει σε σεξουαλική επαφή μέχρι να έχει αναμείνει αρκετά ώστε να περπατήσει μισό μίλι, επειδή ο δαίμονας της τουαλέτας (!) βρίσκεται μέσα του στο ενδιάμεσο διάστημα. Αν παρόλα αυτά συνουσιαστεί, τα παιδιά του θα γεννηθούν επιληπτικά.."



Η έμμονες ιδέες με τις τουαλέτες και τα ανθρώπινα περιττώματα ξεδιπλώνονται σε ολόκληρο το Ταλμούδ και εξετέθησαν από τον Spielberg στην προπαγανδιστική Λίστα του Σίντλερ όπου ο εβραϊκής καταγωγής Χολυγουντιανός σκηνοθέτης επιδεικνύει ένα εβραιόπουλο να πηδά μέσα στο κάθισμα μιας τουαλέτας και να πέφτει μέσα σε μια λίμνη περιττωμάτων. Εκεί το παιδί συναντά άλλα δυο μισοβυθισμένα εβραιόπουλα που πληροφορούν τον παρείσακτο ότι αυτή η απεχθής λίμνη είναι το αποκλειστικό τους κρυσφύγετο και ότι θα πρέπει να ψάξει να βρει το δικό του. Αυτό είναι το είδος των αηδιαστικών και αρρωστημένων εικόνων στις οποίες εκτίθενται διαρκώς οι θεατές σε αυτή κινηματογραφική Ολοκαυτωματική λειτουργία, όπως άλλωστε αρρωστημένο είναι και το ίδιο το Ταλμούδ που μαθαίνουν από μικροί οι εβραίοι να υπακούουν..



"Για να θεραπεύσει ένας εβραίος την ασθένεια της πλευρίτιδος ("catarrh") πρέπει να πάρει τα κόπρανα ενός άσπρου σκύλου και να ζυμώσει με βάλσαμο, αλλά αν μπορέσει να το αποφύγει καλύτερα να μη τα φάει γιατί χαλαρώνει τα σκέλη." Gittin 69b (σελ. 329).



"Απαγορεύεται τα σκυλιά, οι γυναίκες ή τα φοινικόδενδρα να περνούν ανάμεσα από δυο άνδρες, ούτε πρέπει εκείνοι να περνούν ανάμεσα από σκυλιά, γυναίκες ή φοινικόδενδρα. Ειδικοί κίνδυνοι ενέχονται αν οι γυναίκες έχουν περίοδο ή κάθονται σε ένα σταυροδρόμι." Pesahim 111a.



"Ένας εβραίος άνδρας είναι υποχρεωμένος να λέει την ακόλουθη προσευχή κάθε ημέρα: Σε ευχαριστώ Θεέ που δε με έκανες άπιστο, γυναίκα ή σκλάβο." Menahoth 43b-44a.



"Επειδή οι εβραίοι είναι ιεροί δε συνουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, εκτός αν σκοτεινιάσουν το εσωτερικό του σπιτιού τους. Ένας εβραίος σοφός μπορεί να κάνει sex την ημέρα αν χρησιμοποιήσει τα ρούχα του σαν τέντα για να προκαλέσει σκοτάδι." Shabbath 86a-86b.



Αν νομίζετε ότι τα παραμύθια αναφορικά με Ολοκαυτώματα είναι τωρινό σύμπτωμα του 'εκλεκτού λαού του Θεού, θα πρέπει ενδεχομένως να ρίξετε μια ματιά σε δυο πρώιμες χονδροκοπιές από το Ταλμούδ. Το Gittin 57b. αναφέρει ότι 4 δισεκατομμύρια εβραίοι (! - όσος περίπου δηλαδή ολόκληρος ο παγκόσμιος πληθυσμός στις ημέρες μας) σκοτώθηκαν από τους Ρωμαίους στην πόλη Bethar. Σαν να μην έφθανε αυτή η εξόφθαλμη ανοησία, το Gittin 58a. ισχυρίζεται ότι 16 εκατομμύρια εβραιοπαίδες τυλίχθηκαν σε παπύρους από Ρωμαίους (φαίνεται λοιπόν ότι το σύμπλεγμα κατωτερότητος, κακόγουστης ψευδολογίας και μαζικής καταστροφολογίας καταδιώκει τους διεθνείς παραμυθάδες από πολύ παλιά. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ώστε να συνειδητοποιηθεί το φαιδρό του πράγματος ότι τα δημογραφικά στοιχεία που διαθέτουμε από την ελληνορωμαϊκή εποχή καταδεικνύουν ότι δεν υπήρχαν εκείνο το καιρό 16 εκατομμύρια εβραίοι σε ολόκληρο τον κόσμο, πόσο μάλλον 4 δις.)



Μια αποκαλυπτική παραδοχή : Abodah Zarah 70a. "Ερωτήθηκε ο ραββίνος αν κάποιο κρασί που κλάπηκε από στην Pumbeditha μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή αν μιάθηκε εξαιτίας του γεγονότος ότι οι κλέπτες μπορεί να ήταν μη-εβραίοι (ένας 'εθνικός' που θα άγγιζε το κρασί θα το καταστούσε ακάθαρτο). Ο ραββίνος λέει ότι δεν πρέπει να υπάρξει ανησυχία και ότι επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί από εβραίους, επειδή η πλειοψηφία των κλεπτών στην Pumbeditha, το μέρος στο οποίο κλάπηκε το κρασί, είναι εβραίοι."



Φαρισαϊκές Τελετές : Erubin 21b (σελ. 150). "Ο ραββίνος Akiba του είπε, 'Δώσε μου λίγο νερό να νίψω τα χέρια μου.' -'Δε θα επαρκέσει για πόση', παραπονέθηκε ο άλλος. -'Μήπως θα επαρκέσει για να νίψεις τα χέρια σου;' -'Τι να πράξω;' Ο τελευταίος απάντησε 'Πότε αξίζει κανείς το θάνατο για την ανυπακοή στους λόγους των ραββίνων; Ελιναι προτιμότερο να θανατωθώ εγώ ο ίδιος, παρά να φανεί ότι παραβαίνω τη γνώμη των συναδέλφων μου.' [Αυτή είναι η τελετή της νίψεως των χειρών που κατεδικάσθη από τον Ιησού στο Ματθαίο 15: 1-9].



'Μέγας ραββίνος' εξαπατά μια γυναίκα : Kallah 51a (Soncino Minor Tractates). Διδάσκει ότι ο Θεός εγκρίνει τους ραββίνους που ψεύδονται : "Κάθονταν κάποτε οι πρεσβύτεροι στην πύλη, όταν δυο νέοι πέρασαν δίπλα τους. Ένας είχε καλυμμένο το πρόσωπό του και ο άλλος ακάλυπτο. Για εκείνον που είχε ακάλυπτο το κεφάλι του, ο ραββίνος Eliezer σχολίασε ότι είναι μπάσταρδος. Ο ραββίνος Joshua σχολίασε ότι είναι υιός μιας niddah (μιαρής - μιας δηλαδή που συνέλαβε κατά τη διάρκεια της γυναικείας εμμήνου ρύσεως). Ο ραββίνος Akiba είπε ότι είναι εξίσου μπάσταρδος και υιός μιαρής. Είπαν : 'Τι σε οδήγησε να έρθεις σε αντίθεση με τη γνώμη των συναδέλφων σου;' Απάντησε 'Θα το αποδείξω ότι ισχύει σχετικά με αυτόν. Πήγε στην μητέρα του νέου και τη βρήκε να κάθεται στην αγορά πουλώντας φασόλια. Της είπε : 'Κόρη μου, αν μου απαντήσεις στην ερώτηση που θα σου θέσω, θα σε φέρω στον ερχόμενο κόσμο.' (αιώνια ζωή). Εκείνη του είπε : 'Ορκίσου το μου'. O ραββίνος Akiba, 'παίρνοντας τον όρκο με τα χείλη του, αλλά ακυρώνοντάς τον στην καρδιά του', της είπε : 'Ποιά είναι η κατάσταση του υιού σου;' Αυτή απάντησε : ''Οταν ήρθα σε γάμου κοινωνία, είμουν μιαρή (περίοδος) και ο σύζυγός μου με κρατούσε σε απόσταση, όμως ο κουμπάρος μου έκανε έρωτα μαζί μου και μου γεννήθηκε αυτό το παιδί.' Επομένως, το παιδί ήταν εξίσου νώθο και παιδί μιας niddah. 'Ετσι ανακυρήχθηκε '...Ευλογημένος να είναι ο Θεός του ισραήλ που απεκάλυψε το μυστικό του στο ραββίνο Akiba...'.

Επιπρόσθετα προς το θέμα ότι ο Θεός ανταμοίβει τους εξύπνους κλέπτες, η προηγούμενη συζήτηση αναφέρεται στην πραγματικότητα στον Χριστό (το παιδί που 'ξεκάλυψε τη κεφαλή του'). Η αναφορά στη μητέρα του νέου είναι για τη μητέρα του Ιησού Μαρία (αποκαλούμενη Miriam και ορισμένες φορές, Miriam ή κομμώτρια, στο Ταλμούδ).



Η γενοκτονία εγκρίνεται από το Ταλμουδ: Minor Tractates, Soferim 15, Κανών 10 : Αυτό είναι το ρητό του ραββίνου Simon ben Yohai: Tob shebe goyyim harog ("Ακόμα και οι καλύτεροι των μη-εβραίων θα πρέπει όλοι τους να θανατωθούν").



Το παραπάνω απόσπασμα δεν προέρχονται από την έκδοση Soncino, αλλά από την αυθεντική εβραϊκή του Βαβυλωνιακού Ταλμούδ όπως αυτό αναφέρεται στην εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια του 1907 (εκδοθείσα υπό των Funk και Wagnalls και συντεθείσα από τον Ισίδωρο Singer) στο λήμμα 'Gentile' (Εθνικός-μή ιουδαίος). Οι ισραηλίτες συμμετέχουν ετήσια στο εθνικό τους προσκύνημα μπροστά στον τάφο του Simon ben Yoha, προκειμένου να τιμήσουν τη μνήμη αυτού του ραββίνου που ήταν υπέρμαχος της εξόντωσης των μη-εβραίων. ("Jewish Press" της 9ης Ιουνίου, 1989, σελ. 56B)



Κατά το Purim, στις 25 Φεβρουαρίου 1994, ο αξιωματούχος του ισραηλινού στρατού Baruch Goldstein, ένας ορθόδοξος εβραίος από το Brooklyn, κατασφάγιασε 40 Παλαιστίνιους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, ενώ εκείνα γονάτιζαν σε στάση προσευχής σε ένα τζαμί. Ο Goldstein ήταν πιστός του φανατικού ραββίνου Kahane που έχει δηλώσει ότι η άποψή του για τους 'Αραβες ως 'σκύλους' είναι παρμένη 'από το Ταλμούδ." (CBS "60 Minutes", "Kahane").



Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ Ehud Sprinzak περιέγραψε την οργάνωση Kahane και τη φιλοσοφία του Goldstein : 'Πιστεύουν ότι είναι θέλημα Θεού να διαπράττουν βία ενάντια στα goyim, ένας εβραϊκός όρος για τους μη-εβραίους.' (NY Daily News, 26 Φεβρουαρίου 1994, σελ. 5).



Ο ραββίνος Yitzhak Ginsburg διεκύρυξε : "Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι το εβραϊκό αίμα και το αίμα των απίστων δεν είναι το ίδιο πράγμα". (NY Times, June 6, 1989, σελ.5). Σε παρόμοιο ρατσιστικό και μισαλλόδοξο τόνο τα λόγια του ραββίνου Yaacov Perrin : " Ένα εκατομμύριο Άραβες δεν αξίζουν ούτε όσο ένα εβραϊκό νύχι." (NY Daily News, Feb. 28, 1994, σελ 6).